Бир вақт Андижон шаҳрида қаттиғ зилзила бўлуб, ҳамма иморатлар йиқилди. Кўп кишилар том ва деворларнинг остида қолуб, ҳалок ва мажруҳ бўлдилар. Кўп фақиру бечоралар уйсиз, жойсиз, оч ва яланғоч қолдилар. Буларнинг фойдалариға ҳар тарафдан ионалар (эҳсонлар) йиғилди. Ҳар шаҳардан ул бечораларға ақча, таом ва кийимлар юборилди. Ҳар ерда неча-неча кишилар иона йиғиб юбормоқға мутасадди бўлмиш эдилар.
Шул мутасаддиларнинг баъзилари Тошканда иона сўрамоқ учун бир бойнинг уйиға бордилар. Бойни жаҳл ва ғазаблик бир ҳолда кўрдилар. Сўнгра ғазабининг сабабини билдиларки, хизматкори учи ёқилмаған бир гугуртни ерга ташлагани учун ондин койиб турган экан. Мутасаддилар бу ҳолни кўриб, бир-бирлариға боқуб: “Бир гугурт учун мунча ғазабланган, иона сўраб нима қилурмиз?” дедилар. Лекин яна шунча ерға келиб, ҳеч нарса демасдан кетмоқни муносиб кўрмай, нима учун келганларини бойға билдурдилар. Бой эса тезлик ила ичкари кириб, беш юз сўм ақча чиқаруб, мутасаддиларнинг қўллариға берди. Мутасаддилар ҳайрон бўлишдилар.
Бой жаноблари буларға боқуб: “Нимаға ҳайрон бўлурсиз? Агарда ман бир гугуртнинг бекор кетмоғиға рози бўладурған даражада исрофчи бўлсайдим, ҳозирда бундай хайр ишларға бериладурғон ақчаларни қандай жам қилурдим? Сахий бўлурман деган киши молнинг қадрини билур. Ериға қараб, пулиға савдогарлик қилур. Ериға қараб, мингларча сўмнинг юзиға боқмас”, деди.
Мунавварқори Абдурашидхонов
https://saviya.uz/ijod/nasr/mol-qadrini-saxiy-bilar/