OʻSIMLIKLAR SISTEMATIKASI — botanikaning boʻlimi; hozirgi va qirilib ketgan oʻsimliklarni tavsiflash, ularni har xil darajada taksonlar boʻyicha tasnif qilish bilan shugʻullanadi. Oʻsimliklar sistematikasi uzoqtarixga ega. Oʻsimliklar dastlab koʻzga oson tashlanadigan bir necha belgilariga binoan tasniflangan. Hoz. Oʻsimliklar sistematikasida oʻsimliklarning anatomomorfologik belgilari bilan birga ular oʻrtasidagi oʻzaro qarindoshlik (gomologik) bogʻlanishlar hisobga olinadi. Oʻsimliklar sistematikasi dagi dastlabki urinishlar bundan 5000 yil avval boshlangan. Yunon faylasufi, tabiatshunos Teofrast (mil. av. 372 — 287) oʻsimliklarni 4 guruh: daraxtlar, butalar, chala butalar va oʻtlarga boʻlgan. Keyinchalik nemis faylasufi Albert fon Bolshtedt (1193 — 1280) oʻsimliklarni bir pallali va ikki pallalilarga ajratgan. Uygʻonish davrida italiyalik Andrea Chezalpino (1583) oʻsimliklarning, asosan, meva va urugʻlarining tuzilishi asosida birinchi sunʼiy tasnifini nashr etdi. 16-asr oxirida K. Baugin turkum (avlod) va tur kategoriyalarini fanga joriy etdi. K. Linney (1735) oʻzining changchilar soniga asoslangan sistemasini ishlab chiqdi. Bir qancha kamchiliklari boʻlishiga qaramay, bu sistema amaliy jihatdan faqat mutaxassislarga emas, balki barcha botanikaga qiziquvchilarga qoʻl keldi.
19-asrda O. P. Dekandol sistematikasi (1813, 1819) katta ahamiyatga ega boʻldi. U oʻsimliklar dunyosini 2 boʻlim (naychali va hujayrali, yaʼni naychasiz oʻsimliklar)ga ajratadi. Naychalilarga ikki pallali va bir pallaLi oʻsimliklar kiritildi. Angliyalik botanik R. Broun (1825) ochiq urugʻlilar va yopiq urugʻlilarni koʻrsatib berdi. Rus olimi M. A. Maksimovichning «Oʻsimliklar dunyosi sistemalari» kitobida tabiiy sistematikaning nazariy prinsiplari bayon etadi. Avstriya botanigi S. Endlixer hamma oʻsimliklarni 2 guruh (tallofitlar va yuksak oʻsimliklar)ga ajratgan. Fransuz botanigi A. Bronyar (1843) sistemasi boʻyicha oʻsimliklar kriptogam (hammasi urugʻsiz) va fanerogamlarga ajratildi. Angliyalik botaniklar J. Bentam va J. Xuker (1862—83) Dekandol sistematikasini ancha takomillashtirishdi.
Rossiyada oʻsimliklar filogenetik sistematikasining rivojlanishi, avvalo, B. M. KozoPolyanskiy va uning shogirdlari ishlari bilan bogʻliq. Keyinchalik Oʻsimliklar sistematikasi sohasida bir kancha tadqiqotlar amalga oshirildi (Godenkin, 1937; Bush 1959, 1966; Vinogradov 1958; Komarov, 1954; Ilin, 1936; Popov, 1958; Kamelin, 1973; Svelev, 1976).
Oʻzbekistonda ham bu sohada katta ishlar qilindi (Zokirov, 1955, 1961; Korovin, 1962; Vvedenskiy, 1953, 1955, 1962; Muzaffarov, 1987, 1988; Pratov, 1998 va boshqalar). 6 tomli «Oʻzbekiston florasi» (1941—1962), 10 tomli Oʻrta Osiyo oʻsimliklari aniqlagichi (1968— 1993) kabi toʻshgamlar nashr etildi. Hoz. Oʻsimliklar sistematikasi katta yutuklarga erishilganligiga qaramasdan oʻsimlik dunyosi uchun koʻpchilikka maʼqul boʻlgan yagona sistematika yaratilmagan.
Ad.: Taxtadjan A. L., O sostoyanii i perspektivax razvitiya sistematiki. «Uspexi sovremennoy biologii», M., 1972; Jizn rasteniy, t. 1—6, M., 1974—82.