Sarvinoz MUSATDINOVA
Karvon yoʻllari
Bu hayotning ogʻir yukini ortib,
Karvon borayotir sarbon izindan.
Taqdir yoʻllarining jabrini tortib,
Orzu borayotir armon izindan.
Karvondek choʻzilib oʻtadi yillar,
Ortda qolar necha dovon, manzillar,
Qaytadan ochilar gʻunchalar, gullar,
Karvon borayotir davron izindan.
Olislarga eltar xayol shamoli,
Oʻtmishni eslatar orzu kamoli,
Bir bor koʻrmoq uchun yorning jamolin,
Karvon kutgan oshiq karvon izindan.
Xayol – bir yoʻl ekan, cheksiz, bepoyon,
Hayot – dengiz ekan, bamisli osmon,
Duch kelar orolmi, sahromi, boʻston,
Dovonlar uchraydi dovon izindan.
Oʻtarsan goh shahar, goho ovuldan,
Kechasan goh seldan, goho dovuldan,
Benasib qolmaysan qordan, yovundan,
Bulutlar yoprilar toʻfon izindan.
Tashvishsiz kun bormi hech bir zamonda,
Dard-qaygʻusiz manzil bormi jahonda,
Olloh omonatin olsa insondan,
Yaxshi-yomon borar narvon izindan.
Qari deydi: “Esiz yigitlik vaqtim,
Kuch-qudratli sherdek shiddatim, shaxdim,
Umr savdosiga boy berdim naqdim,
Vaqtu soat degan polvon izindan”.
Vaqt tinglamas sening ohu zoringni,
Ortga qaytmas, baxsh etsang ham boringni,
Sotilmaydi sarf etsang ham zaringni,
Qocholmaydi ohu qoplon izindan.
Eh, attang, yoshligim, yoshlik chogʻlarim,
Begʻam bolaligim, shoʻx oʻrtogʻlarim,
Yor suyib oʻynagan goʻzal bogʻlarim,
Kuzga asir boʻldi xazon izindan.
Vaqt toʻxtamas, ilgan bilan soatni,
Vaqt bilmas kutishni, sabru toqatni,
Sogʻinchda sezasan vaqtni – furqatni,
Yuzni sargʻaytirar hijron izindan.
“Umr oʻtar, vaqt oʻtar” – deydi keksa chol,
Uning hasratini tinglar qari tol,
Qari tol ham boʻlgan bir vaqtlar nihol,
Kun oʻtar, tong otar hufton izindan.
Har togʻning choʻqqisi, dovoni bordir,
Har kimning oʻz davri, zamoni bordir,
Elimning, yurtimning kamoli bordir,
Karvonlar bormoqda sarbon izindan.
Qoraqalpoq tilidan Rustam MUSURMON tarjimasi
Sadoqat NEʼMATOVA
Yorugʻ tush
Tushimda uzun yoʻl, juda uzun yoʻl,
Men chopib boraman, halloslab.
Zulmat changalida ziyo turardi,
Ey qizcha, ket, derdi, aqldan ozmay.
Men chopib borardim, qurquvdan dagʻ-dagʻ
Titrardi lablarim, tanda mador yoʻq.
Allanimalarning shivir-shiviri,
Soʻngsiz yoʻllardaman, aslo, poyon yoʻq.
Chopib borayotib yiqildim behol,
Chuqur oʻy bosdi-yu, xayolga toldim.
Har neni borida qilmabman qadr,
Ziyoning qadrini ancha kech bildim.
Soʻngra, astagina turdim oʻrnimdan,
Qalbimda na qoʻrquv, na bir hayajon.
Tunning quchogʻida toʻlgʻonardim jim,
U ham sirdosh boʻldi menga jonajon.
Ishonib qoʻlimga nurni tutqazdi,
Kaftimda koʻzlarin ochardi quyosh.
Qarshimda turardi yuzimni silab,
Quvonchdan koʻtardim yostigʻimdan bosh.
Andijon
Iroda JAʼFAROVA
Soy
Yozning nafasidan holsizdir shahar,
Quvnoqlik avjida faqat bir joyda.
U shundayin joyki, hammaga yoqar,
Bolalik choʻmilar shu joʻshqin soyda.
Koʻngillar shodlanar boʻlib hamohang,
Dillarga tetiklik etadi inʼom.
Soyning shoʻx ovozi toshlarda jarang,
Zavqidan yurakka oqadi ilhom.
Jizzax
Olimjon JOʻRAYEV
Bahor kechasi
Fayzli oqshom choʻkar. Tun beshigiga
Jajji goʻdaklarin belaydi falak.
Oy – kecha hofizin kuy-qoʻshigʻiga
Ahli koinotning jonlari ilhaq
Avzoyi buzilar sirli kechaning,
Oq bulut – koʻk qizin koʻzi yoshlanar.
Shaffof tomchilarga toʻlgan koʻchaning
Terakzori aro bazm boshlanar.
Shitir-shitir… Qanday sehrli sado,
Tuygʻularga ajib gʻulgʻula solar.
Tong qadar bu ayyom boʻlmayin ado,
Yalt-yult… Chaqin samovotni rasmga olar.
Buxoro
Zulfiya BOBOYEVA
Baxt
Mangu kulib boqmagay omad,
Mangu yashab qolmassan, axir.
Bu dunyoda kuymagin faqat –
Siymu zarga qoʻymagin mehr.
Nochor dema, dalada horib,
Ketmon olib yer chopganlarni.
Halollikni qoniga qorib,
Burda nonni pok topganlarni.
Sen angraygan, qavargan qoʻllar
Halollikka, poklikka intiq.
Sen bilmagan inja koʻngillar
Goʻzallikka, soflikka intiq.
Ortga qaytmas – beparvo oʻtar,
Sochlaringni siypalaydi vaqt.
Keng dalada bekinib yotar,
Sen quvganu yetolmagan baxt.
Navoiy
Mehrinoz ABBOSOVA
Yomgʻir
Oqshom sukunati choʻkkan shaharga
Yoz yomgʻiri yogʻar jimlikni buzib.
Yana qaytging kelar goʻzal bahorga,
Yana ketolmaysan koʻnglingni uzib.
Mayda-mayda tomchi sachrar har yoqqa,
Koʻnglimga yogʻilar zavqi shu onning.
Yigʻloqi bulutning yoqasi loyqa,
Etagi shalabbo boʻlar osmonning…
Namangan
Goʻzalxon ERGASHYeVA
Yaxshi koʻrasan
Tongni quchoqlaydi yarqirab quyosh,
Bagʻrimga toʻlishib singib ketar oy.
Ulkan daraxtlarni nishonga olib,
Shamol qoʻllarida oʻynaydi oʻq-yoy.
Oh, onamni quchgan sabolar mayin,
Tandirni kuydirgan eng issiq kulcha.
Jonimdek asragan koʻngil yaprogʻim
Sargʻayib ketmoqda, yorim kelguncha.
Kuz kabi xayoli parishon, oʻychan,
Kelaqol, boʻronga koʻrinmay tezroq.
Daraxtlar yoʻlingga sochar oltin zar,
Endi toʻy qilmoqchi momaqaldiroq.
Orzularim oppoq bulutday boʻlib,
Turnaday balandlab ketgani kabi.
Ikkimizni juda sogʻinib, e voh,
Qizarib ketyapti sohilning labi.
Kelmaysan, yigʻlayman, koʻcham boʻlar loy,
Shunda ostonamda hozir boʻlasan.
Uzun kiprigimning hoʻlliginiyu
Sen shu yomgʻirlarni yaxshi koʻrasan.
Fargʻona
Dilbar RUSTAMOVA
Umid
Qalbimni toʻldirar bunchalar umid,
Bunchalar munavvar uning chehrasi?
Bugun yalpizlarni oʻpgim kelayotir,
Nurafshon koʻrinar tunning ertasi.
Bugun koʻzlarimdan tommaydi armon,
Endi qahratonday ezilmayman hech.
Koʻnglimni daryoga qoʻyib yuborgum,
Kulaqolgin endi, armonlardan kech.
Boqaman deraza ortiga sekin,
Tashqarida quvonch boʻralab yogʻar.
Meni ishontirib orzulariga,
Yap-yangi omadlar javdirab boqar.
Samarqand
Dilmurod DOʻSTBEKOV
Sir
Sir, bilsang, dunyoda eng ogʻir yukdir,
Tanglayda choʻgʻ saqlash juda mushkul ish.
Buni uddalagan kishi buyukdir,
Fosh etgan boshiga orttirar tashvish.
Qalb sandiqdir, unda sirlar mujassam,
Ogʻiz – sandiq qulfi, kalit erur til.
Zaboning tiyib yur, kutsang mujda san,
Yoʻqsa, oʻzingdirsan oʻzingga qotil.
Senga sir aytganga inonma siring,
U oʻzga sirini ochar atayin.
Bugun oʻzini doʻst tutgan bu firib,
Ertaga seni fosh etmogʻi tayin.
Birovga ochilsang, tortsa u chohga,
Ayb unda emasdir, gunohkor oʻzing.
Oʻzing sir saqlolmay nogʻora qoqsang,
Birov qanday saqlar, sir tutgan soʻzing?!
Sirdaryo
Farida TOSHPOʻLATOVA
Tong
Erta tongning shabbodasida
Yaproqchalar jonlanar sekin.
Qushchalarning shoʻx yallasiga
Gʻuncha gullar raqs tushar sokin.
Chuchmomalar yuvishib yuzin,
Soch tarashar anvoyi gullar.
Bir-biriga koʻrsatib chiroy,
Birlashadi aylanma yoʻllar.
Bizga salom berganday boʻlar,
Don choʻqishib jajji qushchalar.
Tongning xushboʻy hidin taratar
Onajonim yopgan kulchalar…
Surxondaryo
Naima ABDURAHMONOVA
Qiz xayoli
Qulab tushdi yelkamga osmon,
Choʻkib ketdi quyosh koʻzimga.
Oy engashib labimdan oʻpib,
Yuzini bosadi yuzimga.
Daydib-daydib ketar sogʻinchim
Tunning oydin yoʻllari aro.
Oymomoga uzatar qoʻlin
Dil oʻziga bergandek oro.
Ochilmay tur, mehrning guli
Erta urib ketadi dovul.
Senga mehrim berolmam, netay,
Koʻzlarimga koʻngul qorovul?!
Osilib yaproqning etaklariga
Mendan oʻksib yigʻlabdi koʻngul.
Dil meni yoʻlatmas ertaklariga,
Men shunchalar yomonmanmi, gul?!
Toshkent
Malika IBODULLAYEVA
Kuz sevgisi
Gulning yostigʻiga oʻranar shudring,
Yomgʻir yerni oʻpib umrin etar tark.
Yoz boʻyi oʻzligin unutib qoʻyib,
Quyoshga aylanib jon berar har barg.
Maysalar – dilidan umid deb ungan
Zaminu falakning bolasi.
Shamollar – tangrini izlagan
Togʻlarning mungli bir nolasi.
Chaqmoq – nohaqlikka chidolmay,
Bagʻri tilkalangan koʻk sasi.
Sheʼriyat – bu xaqqa eltguvchi
Qogʻoz va qalamning ovozi.
Xorazm
Maʼrifat TEMIROVA
Toleimdagi inson
Qorlarni yondirib boʻlmaydi,
Olovlar gʻayrati toshsa ham.
Men seni kutaman har kuni
Toleim vaqtlari shoshsa ham.
Yashashga mahkum pianinoda
Oq-qora klavish yonma-yon.
Yaxshilik, yomonlik dunyoda
Abadiy fuqaro har qachon.
Qora klavishni oq rangga
Boʻyasam, bastakor yigʻlaydi.
Sen kelmoq kuningni ertaga
Qaniydi, koʻchirib boʻlsaydi.
Barchani rad etib, kimnidir
Kutmoqlik qanchalik qiyin-a?
Oʻzing-la siyohrang gul keltir,
Oʻnta yoki oʻnbeshtagina.
Men senga hammasin berarman:
Sevgini, orzuni, vafoni.
Tushlarimni aylagan maskan,
Kelaqol, ey aziz insonim!
Qashqadaryo
“Sharq yulduzi”, 2011–1
https://saviya.uz/ijod/nazm/gullayotgan-kurtaklar/