Tilaklar bir boʻlsin

Namangan tongi

Tun kulrang etagin yigʻishtirmoqda

Asriy chinorlarning yaproqlaridan.

Gul hidi omixta olma hidiga,

Tutar yoʻlovchining dimogʻlaridan.

Ayni pishiqchilik, soʻritoklarda

Oltinrang husayni koʻrsatar jamol.

Anvoyi nashvati, sarxil noklardan

Butoqlar eshilmish goʻyo majnuntol.

Oʻxshashi topilmas bogʻkoʻcha koʻrkin

Goʻyo maʼmur davr dasturxoni bu.

Bogʻbon qalbi kabi saxiy va toʻkin,

Mirishkor mehnatin chin nishoni bu.

Tambalar olinar darvozalardan,

Tashrif buyurmoqda, axir, qutli tong.

Tongotar pallasi bogʻkoʻchalarda,

Gulzorlarda besas ajib bir ohang.

Chilvir sochin boshga chambarak qilib

Hovli supurishar kelinlar, qizlar.

Ulkan tandirlarda olov yoqilib,

Novvoy issiq nonni, hoʻ, boya uzgan.

Samovar qopqogʻi sharaqlab turar

Isroil polvonning choyxonasida.

Guzarlar qaymogʻu qatiqqa toʻlar,

Qishloqlik doʻstlardan tuhfa-nasiba.

Oynaday yarqirar keng asfalt yoʻllar,

Ha, maxsus mashina suv sepib oʻtgan.

Tong bilan Toshkentdan poyezd ham kelar,

Tong bilan boshlanar mehmondoʻstlik ham.

Mehrin qorishtirib pok havosiga,

Chiroyiga-chiroy qoʻshar Namangan.

Koʻzgudir xalqining muddaosiga,

Katta toʻyxonaga oʻxshar Namangan.

Qatiq-qaymogʻini, noni, gulini,

Mevasi, sheʼrini qilib dasturxon,

Shahrim koʻksi uzra qoʻyib qoʻlini

Tongni qarshilaydi, kutadi mehmon.

Ajab

Inson tafakkuri lol etar meni,

Uning izmidadir tabiat, olam.

Qarang, soʻrib olib ilon zahrini

Undan kashf etibdi bir noyob malham.

Inson tabiati lol etar meni,

Ilonning zahridan toparu darmon –

Nechun, nishtar sanchib zahar til bilan

Baʼzan inson oʻrnin olarkan inson?!

Sevgilim

Agar oddiygina bir ayol boʻlsang,

Sohibjamol boʻlsang, barkamol boʻlsang,

Shirin maqol boʻlsang, lafzi halol boʻlsang,

Balki, oddiygina bir ayol boʻlsang,

Shuncha kuymasmidim, dogʻingda?!

Ertakdagi pari, hur boʻlsang, balki,

Laʼli lab, tishlari dur boʻlsang, balki,

Umrimni yoritgan nur boʻlsang, balki,

Ertakdagi pari, hur boʻlsang, balki,

Shuncha kuymasmidim, dogʻingda?!

Yoʻq, na sohibjamol va na malaksan,

Meni qurshab olgan cheksiz falaksan,

Dardu dogʻing bilan menga keraksan,

Dunyoda borimdan bir xush daraksan,

Hayotim totlidir xayol bogʻimda!

Jonimni yoʻlingga qoʻyib, sevmasam,

Azobing rohatday tuyib, sevmasam,

Hijronda jonimdan toʻyib, sevmasam,

Jonimni yoʻlingga qoʻyib, sevmasam,

Shuncha kuymasmidim, dogʻingda?!

Bir umr vaslingga abgorligim ham,

Gohi behud, gohi hushyorligim ham,

Boylik, davlatim ham, nochorligim ham,

Kuyib yurganimdan dogʻingda…

Sevgilim!

Bu dunyo

Uyum shagʻal uzra oʻltirib olib,

Hammaga tosh otgan tantiq boladay,

Oʻzingcha dunyoga yasab bir qolip,

Olamni joylamoq boʻlmagil atay.

Sening qolipingga tushmasa dunyo,

Gunohkor qilmagil, axir, hammani.

Senga noxushlarni xushlasa dunyo,

Gʻanim deb bilmagin, axir, hammani.

Ne iloj, tosh otsang hamma beparvo,

Kulimsirab boqar bu koringga olam.

Kim ham koʻrar senga gʻanimlik ravo,

Raso odam bilan kurashar odam.

Haqiqat

Haqiqat bittadir,

Haqiqat kattadir,

Biz uni maydalab yubordik chogʻi.

Sening haqiqating,

Mening haqiqatim,

Boshqa haqiqatlar u yogʻi…

Haqiqat yaxlitdir,

Bir yombi taxlitdir.

Uni boʻlaklarga boʻlsak birodar,

Tortishib, boʻlishib,

Har kim oʻz ulushin

Ola bilarmikin barobar?

Yoʻq, yoʻq, bu dushvordir,

Tiriklikda kordir.

Kattarogʻin olmoq ilinji,

Shu ilinj, shu armon

Yoʻlida har inson

Yoʻqotib yuradi oromu tinchin.

Maydalangan narsa

Boʻlib parcha-parcha,

Yoʻqolib ketmasmi oqibat?!

Oʻzimiz maydalab,

Eturmiz soʻng talab

Katta haqiqatni hammavaqt.

Tirqirab ketsa gar

Mayda haqiqatlar,

Ulkan nohaqlikka yetmagay kuchi.

Yuraklar bir boʻlsin,

Tilaklar bir boʻlsin,

Haqiqatni butun saqlamoq uchun.

Habib SAʼDULLA

“Sharq yulduzi”, 2014–1