Zaminni uygʻotdi yashil xoʻrsiniq ⋆ WWW.MALUMOT.RU

BAHOR BU…

Bahor bu – osilib xarsangtoshlarga,

Sellarning zarbidan chayqalgan qirgʻoq.

Bahor bu – tomlarning labidan sachrab,

Bogʻlarga tutashgan lolaqizgʻaldoq.

Bahor bu – xonqizi taqib bargiga,

Quyoshga yuzlanib jilmaygan nihol.

Ildizini turtib chiqqan yalpizga

Termulib oʻtirgan yolgʻiz majnuntol.

Bahor bu – tugʻilgan kuni gullarning

Va egniga baxmal tortgan adirlar.

Moviy koʻzi yoshli osmonni suyib,

Qushlar shevasida aytilgan sheʼrlar.

Bahor bu – bir dona lola qasdida

Oqsoch choʻqqilarga intilgan soʻqmoq.

Bahor bu – tomlarning labidan sachrab,

Qirlarni yondirgan lolaqizgʻaldoq.

ShAHAR BAHORI

Toshkentni soʻroqlab kelibdi bahor,

Rastalarda koʻk-u gullar qalashdi.

Kurtaklar koʻksida potradi ifor,

Liboslarga turfa ranglar ilashdi.

Beton devorlarning ogʻir soyasi

Rangpar chechaklarni turganday ezib.

Uylarning koʻzidan boqadi maʼyus

Lolalar – sayildan kelingan uzib…

Toshkentda qaldirgʻoch kuylamas savtlar,

Bulbullar nidosi shovqinga qular.

Faqat odamlar va faqat daraxtlar

Bahorni bahorga oʻxshatib turar.

IZHOR

Sogʻintirib dilim tiyron qilasan,

Kelsang tuygʻularim biyron qilasan.

Goh lola, goh jala, goh kamalak-la

Diydorning har kunin bayram qilasan.

Bahor, goʻdak boʻlib sevaman seni,

Egiz yurak boʻlib sevaman seni.

Boychechak – qor ichra uzatgan qoʻling,

Hademay oʻzing ham turib kelasan.

Bogʻlarga gullarning daragin aytib,

Soylarning ustidan yurib kelasan.

Bahor, yalpiz boʻlib sevaman seni,

Ishqi cheksiz boʻlib sevaman seni.

Yerni qitiqlaysan shamolga doʻnib,

Juft qaldirgʻoch boʻlib kirasan uyga.

Bugʻdoy nishidagi yashil bol boʻlib,

Maktub tarqatasan Navroʻzga – toʻyga.

Bahor, giyoh boʻlib sevaman seni,

Tashna buloq boʻlib sevaman seni.

Koʻk toqiga ilib turnalar dorin,

Quyosh oʻchogʻini yoqasan taftkor.

Qizlarning sochiga tolni payvandlab,

Oʻpasan adirlar yuzin majnunvor.

Bahor, Layli boʻlib sevaman seni,

Koʻngil nayi boʻlib sevaman seni.

IMONIM

Ruhimning egnida oʻt lovullaydi,

Koʻksimda gurkirab ashʼor gullaydi,

Yetmish tomirimni sogʻinch ulaydi,

Hijroniga ketar bori imkonim,

Muhabbat diniga kirdi imonim.

Bildirmay koʻnglimni berdi birovga,

Umrimni oborib urdi olovga,

Qirq jonimni qoʻydi qirq ming sinovga,

Chumoli mushticha kelmas darmonim,

Muhabbat diniga kirdi imonim.

Qushlar xoʻrsinurlar koʻzimga qarab,

Sajda qilaman bir ismga qarab,

Dilimga solmasang sevarmidim, Rab?!

Jannatmi, doʻzaxmi – qayda makonim,

Muhabbat diniga kirdi imonim.

Kel-yey, kiprigimda ungil, atirgul,

Kapalak koʻzyoshin sungil, atirgul,

Oʻlsam iforingga koʻmgil, atirgul…

Boshqa kimlarga ham kerak xazonim,

Muhabbat diniga kirdi imonim.

YALPIZGINAM

Qishloq yoqdan uchib kelgan qushchalar –

Duolarga toʻlib turar osmonim.

Patlaridan toʻkar mehr-gʻunchalar,

Onajonim, yalpizginam, rayhonim.

Oh, oʻzimning shakar-sharbat soʻzligim,

Ajinidan nurlar oqqan yuzligim,

Boshim qoʻysam bagʻri jannat isligim,

Onajonim, yalpizginam, rayhonim.

Quyoshsiz-ku, men qandoq ham muz boʻldim?

Diydasi tosh, tili toʻla tuz boʻldim,

Shaharlarda sogʻinchlarga qiz boʻldim,

Onajonim, yalpizginam, rayhonim…

Barmoq uchga kelib tursa dilim-yey,

Menikimas, sizniki shu qoʻlim-yey,

Doim birga sheʼr yozamiz, gulim-yey,

Onajonim, yalpizginam, rayhonim.

NAVROʻZGULLAR

Kirib qorning shivir-shivir soʻziga,

Dil oʻzni yoʻqotib qoʻygan edi, doʻst.

Hadeb qarayverib qishning koʻziga,

Koʻzlarim sovqotib qoʻygan edi, doʻst.

Unutib oq, lekin sovuq tunlarni,