Tole muhrlanmish tugʻilgan chogʻdan

Shoirlik

Ravshan FAYZ xotirasiga

Koʻzingiz oldida oʻsdi bu bola,

Tong otsa – uygʻondi, kech tushsa – yotdi.

Bir qishloq bolasi kabi dashtlarning

Neki bor issigʻu sovugʻin totdi.

Tuppa-tuzuk oʻsdi, qomat – rasida.

Qishda telpak kiydi, yozda-chi doʻppi.

Oshini oldirib qoʻygan yoʻq, yana

Biror qoʻy ogʻzidan olmadi choʻpni.

Ozni oz demadi, koʻpni esa koʻp,

Bergandi oʻziga loyiq es-hushni.

Va birdan… E, Xudo, bola paqirning

Boshiga, kim bilsin, nima kun tushdi?

Qachon? Qayda? Nechun? Nima chorasi?

Hayrat koʻpning tilin qoʻydi tamgʻalab.

Yoru doʻsti tugul, ota-onasin

Qilibdi-ya qarang, koʻzin shamgʻalat.

Bola-chi, bariga beparvo, befarq

Yashardi ilhomdan imdodlar tilab.

Oq qogʻoz qoshiga egilgan boshin

Oʻtardi yellarmas, farishta silab.

Dunyoga yotda-yu qismati zotan

Har ikir-chikirga doirlik edi…

…”Boshiga tushgan kun” – shoirlik edi,

Bedorligi edi soʻziga – Vatan!

Yoʻllar

Yoʻllar bor – soʻngida kimdir intizor,

Yoʻllar bor – soʻngida yoʻqlovchi yoʻqdir.

Odam bolasiga, ey onaizor,

Sen kabi koʻnglini toʻqlovchi yoʻqdir.

Onajon – Vatanning bagʻridan oʻtar

Kim ildam yoʻl bosib, kimdir – sustqadam.

Horgʻin yoʻlchilarni manzillar kutar,

Fayzga toʻlar agar qoʻysa doʻst qadam.

Doʻstlar kelaversin yaqin-yiroqdan.

Bizning Oʻzbekiston – koshonamizga.

Tole muhrlanmish tugʻilgan chogʻdan

Ona boʻsasi-la peshonamizga.

Mehmondir

Koʻz nuri ham koʻrar koʻzga mehmondir.

Maxtumquli

Mehmon erur asli dunyoda bari –

Husnu chiroy toʻrt kun yuzga mehmondir.

Koʻngilga mehmondir ishqi dilbarning,

Koʻz nuri ham koʻrar koʻzga mehmondir.

Sogʻlom tanga kelib-ketar dard mehmon,

Qoʻyganingdan yuzin burmas mard mehmon,

Mard yigitning qilichiga gard mehmon,

Tizzangdagi mador tizga mehmondir.

Yosh yurakka ishqdan yaxshi mehmon yoʻq,

Er bilakka ishdan yaxshi mehmon yoʻq,

Kuzakdan soʻng qishdan yaxshi mehmon yoʻq,

Qargʻa-zogʻlar kelib, kuzga mehmondir.

Qadrin bilmay, soʻng qilmagin attangni,

Toʻriga qoʻy sen doimo xonangning,

Bogʻlab qoʻygan emas ota-onangni,

Ota-ona oʻgʻil-qizga mehmondir.

Mehmondirmiz bu dunyoda barimiz,

Bugun beri boʻlsak, erta – narimiz,

Qolib ketar yiqqan molu zarimiz,

Buguncha – biz, erta – oʻzga mehmondir.

Dunyo, sendan tilab toqat-toʻzimni,

Olovingda kuyib, suydim muzingni,

Mayli, qoʻyma, oldimga non-tuzingni,

Olloyor chin, shirin soʻzga mehmondir.

Duduqmomo

Yolgʻiz edi Duduqmomo,

Keng hovlida bir oʻzi.

Yolgʻizlikdan, keksalikdan

Xira tortgandi koʻzi.

Uzumlari qarovsiz ham

Shigʻil hosil qilardi.

Momo esa qoʻriqlashning

Zoʻr yoʻlini bilardi.

Bizdek bola-baqralarni

Hovlisiga chorlardi.

Biz kelganda xira koʻzi

Chiroqdayin porlardi.

Har kun erta-sahar bizni

Kutar edi momomiz,

Qoʻlimizga qandu novvot

Tutar edi momomiz.

To kechgacha ishkom osti

Bizga oʻyin joy edi.

Yaqinlashmas biror chumchuq,

Darrov hoyu-hoy edi.

Yoz oʻtardi, kuz oʻtardi,

Qish kelardi qahrli.

Qoʻyni-qoʻnji qorga toʻla,

Ayozlari zahrli.

Lekin odat kanda boʻlmay

Kelar edik qanchamiz.

Momo esa choʻgʻ solgancha

Gullatardi tanchamiz.

Bizni gapga solib qoʻyib,

Dardimizni bilardi.

Oramizda yetim boʻlsa,

Boshginasin silardi.

Onamizga aytolmagan

Sirni unga aytardik.

Xullas, pastak bu kulbadan

Katta boʻlib qaytardik!..

…Qolib ketdi ortda yoshlik,

Momo ham yoʻq olamda.

Kecha oʻzim bola edim,

Bugun koʻnglim bolamda.

Mahallada bolalar koʻp,

Turlik nashʼu naʼmosi.

Afsuski, bu bolalarning

Yoʻqdir Duduqmomosi.

Ona ekan momo bizga,

Mayoqdayin porlagan.

Borimizni aylagan bol,

Yoʻgʻimizni borlagan.

Mahallaga ona ekan,

Mushtdaygina boʻlsa ham.

Koʻrgim kelar yana uni

Tushdagina boʻlsa ham…

Olloyor BEGALIYEV

1961 yilda tugʻilgan. Toshkent davlat sanʼat va madaniyat institutining sanʼatshunoslik fakultetini tugatgan. Uning “Bir buloq bor”, “Sehrli uyqu”, “Rangin qorlar”, “Yolgʻonga ishongan daraxt” singari sheʼriy va ertaklar toʻplamlari nashr etilgan.

“Sharq yulduzi”, 2017/9