Soʻyladik goh uryon, gohi munaqqash…

Bizning soʻzimiz

 

Soʻyladik goh uryon,

gohi munaqqash…

Yoʻq edi haytovur tinglaydiganlar.

Dunyoga keladi xomush majnunvash

bizning soʻzimizni anglaydiganlar…

Na qizlar daftarga bitdilar uni,

Na hofiz kuyladi devona boʻlib…

Ammo men bilaman uning umrini

dunyoga kelar u…

biz ketgach oʻlib…

 

 

Mahbub ul qulub

 

Bizni savdolardan savdoga solgan,

na shamdir, na kuygan bir parvona-da.

Tun – qora ridoga oʻranib olgan

soʻfiy qizdir ulugʻ chillaxonada.

Ogʻochlarmi –

Ular osiq Mansurdir,

bu dunyoning bori doriga tortiq…

Osmon esa juda-juda chuqurdir

avliyoning botiq koʻzlari yangligʻ…

Falak sahrosida yugurib yurgan

uchar ohularim – mahbub ul qulub…

Shomgoh ayvonida osilib turgan

bir parcha jigardir gʻurub…

 

 

***

Bu uyda bir paytlar buvim yashagan,

mehrsiz kelinin dastidan yonib.

Poydevor toshini oʻzi tashlagan,

bizlarga non yopgan tunlar uygʻonib.

 

Oʻzi yer chopardi, oʻzi ekardi,

nevara tashvishi, besh mahal namoz.

Gʻam oshib ketganda nos ham chekardi.

Qoʻshnilar goh yarash, gohi payt araz.

 

Ayriliq dardida oqargan sochi,

sargʻayib borardi kun oʻtgan sayin,

turmushga yetardi bazoʻr qulochi,

bu davru zamonga yetmasdi tayin.

 

Men esa shoirman –

boru yoʻgʻim shu…

Baʼzan sheʼr toʻqiyman oʻshanga atab.

Sheʼr nima bilmagan va bilmaydi u,

oʻylab ham koʻrmagan yetmish yil yashab…

 

Bu uyda bir vaqtlar buvim yashagan.

 

 

Mendan keyin…

 

Qarzim yoʻqdir mening hech kimda

yolgʻiz Xudo bordir dilimda…

Mendan keyin Mahmula bilan

gaplashinglar mening tilimda…

 

Qarzim yoʻqdir mening hech kimda

bir daʼvoyim bor lekin manim

Gaplashinglar Mahmula bilan

Asqar Mahkam gaplashgan kabi!..

 

 

Buvimga yuborilmagan maktub

 

Yana yomgʻir yogʻar toʻzgʻib, tirqirab,

osmon tomogʻida yaraqlar xanjar…

Bu toʻzonlar aro manzilgoh istab,

umring qay sohilga tashladi langar?..

 

Soʻqqa muslimadek vahdat gʻorida

tuyding ruh kosasin zahru bolini,

roʻshino kunlaring roʻshnolarida

ohular toʻlgʻotdi kumush yolini…

 

Oy bistari kuyib bitgan nafasdan

farishtaning tovus qanoti yondi

va kakliklar uchib ketdi qafasdan,

pichogʻini tishlab qotillar qoldi…

 

Gumdon kechalarda bir gumroh kabi

talmovsirar sarson-sargashta shamol.

Garchi bu shoh, garchand bu gado qabri,

sening qabring mening boshimda, Ayol!..

 

Meni oʻldirolmas qismat bari bir,

bir kun oyogʻingga qaytarman oʻzim, –

Mushkul kunlaringga gunohkor, munkir,

munkillagan buvim, muslimam, buvim!

 

Nechun yana faryod, nechun yana zor?

taqdir hamon toʻzmas choriqlarida…

ne-ne yulduzlarning siniqlari bor

baytulhazan kulbang yoriqlarida.

 

Yana yomgʻir… Xayr, yolgʻizim buvim!

Yana yomgʻir… Xayr, men endi qaytay…

U na yazdon ruhi, na jim jit oʻlim, –

maymun yigʻisiga qolgan bir menday…

 

 

* * *

Men bu shamollarga nima ham derdim.

Ular oʻzimdan-da tantiq va xudsar.

Men umrimning yarmin ularga berdim,

kerak boʻlsa borin berardim agar.

 

Ular mendan xabar eltar buvimga,

sigirlarga, mozor tollariga ham.

Sariq xazonlarni sochar yuzimga,

bargrezon bogʻlarga qoʻyganda qadam.

 

Keyin darichamiz ostida yotib

itdek ulib chiqar to tongga qadar.

Buvim topib olar meni yoʻqotib,

sekin yanib qoʻyar: “Asqar, eh Asqar!..”

 

Poxollarga yotib oy dumalaydi,

soy boʻyida bir qiz oʻltirar xomush.

Sunbul sochlarida jim oʻrmalaydi

pastqam kulbalarda mudrayotgan tush.

 

Shamol badar ketar tepalar oshib,

daricha ortida oʻchar sadolar.

Yana burungidek aqldan ozib,

boshini toshlarga urar daryolar…

 

 

Tiriklik

 

Qoʻy, peshonam ketsin soʻkilib,

Yeb tashlasin yer emas, xayol.

Devorlarning darzidan kirib,

Yorib chiqsin koʻksimni shamol.

 

Nigohimning sahifalari

Oʻchib bitsin eski bitikdek.

Daryolarim zor giryalari

Sohillarda izgʻisin itdek.

 

Va har nechuk nomu nishonni

Yuzlarimdan tashlay sidirib.

Tovoningga kirgan tikanni

Koʻzim bilan olay sugʻurib.

 

Ming yillik goʻr kabi koʻmilib,

Soʻng qarshingdan chiqarman tirik.

Uch yuz oltmish paygʻambar boʻlib,

Sigʻinaman senga, Tiriklik!

 

 

Manzara

Kuz… oxirgi barglar yiqilar,

burishadi ogʻochlar labi.

Qip-yalangʻoch tollar oʻy surar,

qadim-qadim roviylar kabi.

Oy kezadi mahzun, aftoda,

olislardan olisdir yoʻli.

Gʻudranadi devor ortida

Mastu alas shamollar tili.

Ayoz tushar keskir, berahm,

oʻchar oshiq turnalar izi.

Chakalaklar uvishar marhum

xazonlarning kul – uyundisi.

Kunning esa chehrasi siniq,

yuzga tortar kuz surmasini.

Sanay boshlar achchiq izgʻiriq,

yaydoq tolning qovurgʻasini.

Tunlar oyni kemira boshlar,

sochiladi shuʼlalar unsiz.

Yiroqlarga zoriqib boqar,

yiroqlarda qolib ketgan qiz.

 

Kuz… oxirgi barglar yiqilar.

 

Asqar MAHKAM

 

“Ijod olami”, 2018/6

https://saviya.uz/ijod/nazm/soyladik-goh-uryon-gohi-munaqqash/

0 0 голоса
Рейтинг статьи
Подписаться
Уведомить о
guest

0 комментариев
Старые
Новые Популярные
Межтекстовые Отзывы
Посмотреть все комментарии
0
Оставьте комментарий! Напишите, что думаете по поводу статьи.x