SHAHRISABZ DOSTONCHILIK MAKTABI — 20-asr boshlarigacha oʻzbek dostonchiligida mavjud boʻlgan oʻziga xos ijrochilik yoʻli. Bu maktabning ayrim xususiyatlari ulkan xalq baxshisi Abdulla Nurali oʻgʻli ijodi va repertuarida saqlanib qolgan. Shahrisabz dostonchilik maktabiga mansub baxshilar dostonlarni shoʻx, quvnoq, koʻtarinki ruhda kuylashlari, kuylarining yoqimliligi bilan ajralib turganlar. Abdulla shoir 19-asrning shahrisabzlik mashhur dostonchilari Xidir shoir, Ernazar shoirlar bilan bogʻliq boʻlgan Rajab shoirning shogirdidir. Abdulla shoir ijrosi folklorshunoslar tomonidan koʻp kuzatilgan boʻlsada, uning repertuaridagi 10 dan ortiq doston deyarli yozib olinmagan. Shoirdan umrining soʻnggi yillarida yozib olingan «Alpomish» dostoni u kuylab kelgan variant xususiyatlarini oʻzida mukammal saqlay olmagan. Biroq uning boshqa baxshilardan farq qiluvchi ijro usullari Shahrisabz dostonchilik maktabi haqida muayyan tasavvur bera oladi.
Ad.: Jirmunskiy V. M., Zarifov X. T., Uzbekskiy geroicheskiy epos, M., 1947.