Qirga boychechakday sochilar najot

* * *

Zumrad libosingni yechib oldi kim,

Kim otdi gurillab turgan olovga?

Yashil qudratingni ayladi tilsim,

Kenja qizday oldi seni garovga?

Kunduzlari eski tandirga kirib,

Tunlar uygʻonmaysan, ey, huriliqo.

Soyangda shamollar chordona qurib

Qoʻbizini chalar, chiqmaydi sado.

Bulutning oq shohi zinalarida

Tushib kelar koʻklam – zumrad sochli qiz.

Yomgʻir qamchi urgan tanalaringda

Kurtaklab ochilar oq-pushti yulduz.

Yashil qahqahaga toʻladi olam,

Qirga boychechakday sochilar najot.

Yoʻlingda yozilar zabarjad gilam,

Qora qish sehridan uygʻonar hayot.

Manzara

Tizza boʻyi qor kechib borar:

Qush izlari,

Onam izlari.

Suvloq suvin qaymoqqa qorar,

Onamning bol kabi soʻzlari.

Tong saharlab ariq boshida

Lampashishalarni yuvadi,

Oftob tushib koʻzu qoshidan

Shisha qurumlarni quvadi.

Oqshom uyning eshiklarida

Charaqlaydi osma fonuslar,

Fonuslarning piliklarida

Jam boʻladi gʻuj-gʻuj yulduzlar.

Tokchadagi har nur, soyani

Lipillatib oʻynaydi xayol,

Tashqarida – gʻoʻzapoyaning

Gʻaramida uxlaydi shamol.

Kavushchalar toʻla keng ayvon

Tunni haydab, turadi ushlab,

Tun xonaga kirolmay hayron,

Sahargacha chaladi hushtak.

Ertak aytar osma fonuslar.

* * *

Toʻqqizinchi qavat

Dim xona

Kunbotarda qildimi torlik?

Soylar bilan, sayr bahona,

Qilging kelar shakarguftorlik.

Chinorlarning yaproqlaridan

Yogʻiladi ilhom jaranglab.

Ajriq oʻpar oyoqlaringdan,

Oy chiqadi koʻkka daranglab.

Mehmonlarin kuzatgan uyday

Boʻm-boʻsh turar yashil xiyobon.

Kursilarda jimlik chalar nay,

Argʻimchoqlar horgʻin, parishon.

Anhor sening qalbingga koʻchar,

Shovullagan sirlari bilan.

Yuragingdan dunyo suv ichar

Mansuraning durlari bilan.

Ergashadi izingdan tollar,

Gulzordagi har buta, har gul.

Kuzatadi pari xayollar,

Bola ochar fikringda bulbul…

* * *

Sani oʻt ishqida parvona koʻrdim,

Gahi oʻz-oʻzidan begona koʻrdim.

Muhabbat bolidan ruhi farovon,

Vafo oʻtrusida farzona koʻrdim.

Gahi hushyorlik zebi faningdir,

Gahi bemoru gah devona koʻrdim.

Gahi moʻrcha kibi holi xarobim,

Gahi arslon kibi tavona koʻrdim.

Ki, oftob misli goh dilni yorutding,

Shom yegan oy kabi soʻzona koʻrdim.

* * *

Oʻylama u boʻm-boʻsh, qorongʻu bir uy,

Bir soʻzim koʻnglini yoritgay hamon.

Bu puch xayolot-la ovunmagil, qoʻy,

Bahorning qaytmogʻi endi dargumon.

Hijron eshigimni tambalab oʻtdi,

Qoldi ostonamda qorning izlari.

Bardoshimni boʻron paxtaday titdi,

Dil daryosin tutdi qishning muzlari.

Osmonni toʻldirgan turnalarim shoʻx,

Quvonch uchib keldi sevgi yoqlardan.

Yondimu yashardim, hech armonim yoʻq,

Ishq boʻlib koʻkladim gul-giyohlarda.

Endi sen oʻtarkan, dala chetida

Bir oddiy boʻtakoʻz mildiraydi sof.

Sezdingmi, u gulning moviy oʻtida

Yonar sen voz kechgan bir yoshlik shaffof?!

Boʻston sogʻinchi

Uch yilki, oʻtmadim koʻchalaringdan,

Jiydalar qissasin tinglab koʻrmadim.

Yulduz bazmi gavjum kechalaringda

Uyqularim oʻchib, bedor yurmadim.

Chechan bibilarning shoʻx davrasida

Hikmat terib, yayrab oʻltirolmadim.

Gʻoʻzapoya gulxan alangasida

Qoʻllarimni tutib isinolmadim.

Qadrdon uyimning vassalarida

In qurgan qaldirgʻoch pazmoni1 boʻldim.

Onamning mungʻaygan hassalarida

Sochlari oqargan armoni boʻldim.

Gʻoyibdan elchilar kabi chugʻurlab

Poyimda qushchalar duv-duv uchsaydi.

Sandalda tun boʻyi isib, biqirlab –

Qaynagan qumgʻondan choylar ichsaydim.

Tandirning tillari purkab alanga,

Nonning jamoliga toʻygan chogʻlarim.

Bir ajib harorat taralib tanga,

Yuragim sevgidan iygan chogʻlarim…

Oyogʻimda qizib bilqillagan yer,

Boshyalang chopsaydim, yerni oʻpsaydim.

Erka, shoʻx jayronday sogʻinchga asir

Boʻston koʻchasidan chopib oʻtsaydim.

Bir dona yalpizga aylanib yoki

Anhor boʻylarida koʻklab qolsaydim.

Koshkiydi?!

Oydin HOJIYEVA,

Oʻzbekiston xalq shoiri

“Sharq yulduzi”, 2012-2