OTALIQ — 1) Kavkaz xalklari, keltlar, arablar va b. da badavlat xonadon egalari tomonidan farzandlarini tarbiyalash uchun vassallar yoki xizmatkorlarga berish. Farzand maʼlum yoshga yetganda oilasiga qaytgan;
2) Sal-juqiylar davri (1038—1194)da sulton eʼtiborini qozongan kishilarga berilgan mansub. Otaliq «ota oʻrniga ota» degan mazmunga ega boʻlib, uning vazi-fasi shahzoda yoki xonzodalarni tarbiyalaSh va ular ixtiyoridagi ulusni balogʻatga yetgunlariga qadar boshqarishdan iborat boʻlgan. Tarixda baʼzi Otaliqlar hokimiyatni oʻz qoʻllariga olgan hollar ham boʻlgan. Chunonchi, Ashtarxoniylar davrida Balhsa Mahmudbiy otaliq (18-a. boshlari), Mangʻitlar davrida Buxoroda Muhammad Rahim otaliq (1753 — 58) hokimiyatni egallagan.