Oqadi beorom borliqda sukut

BOGʻIMDA KUZ

Pastlab-pastlab uchmoqda qushlar

Kuzgi osmon ostida sokin.

Yuragimni ajib his xushlar,

Daraxtlardan nur oqar betin.

Bogʻim hali yosh, mevali bogʻ,

Garchand mening sochlarimda oq.

Yastanadi yiroqlarda togʻ,

Yarqiraydi choʻqqilar, biroq.

Kuz oxirlab borar ohista

Xazonrezgi xonishlarida.

Kipriklarim namlanar asta

Quyoshning jim yonishlarida.

Rang oladi borliq shu kuzdan,

Suvlar tiniq, yaproqlar tilla.

Aylanadi qoshingdan, koʻzdan

Qanotlari kumush bu palla.

Umrimda kuz kezadi masrur

Toʻlqinlari jilvagar, erka.

Ildiz otar teraklar chuqur

Bogʻ toʻrida magʻrur va koʻrkam.

Bulutlardan yoyilgan hovur

Shuʼlalansa shafaqda olis

Bolalikdan hozirga dovur

Ulardan hech uzolmayman koʻz.

Kecholmayman orzularimdan

Hamon yoniq, hamon dilobar.

Koʻchayotgan tuygʻularimda

Yeru koʻkning boʻyi barobar.

Suv boʻyida xush boʻy taratib,

Shamol bir zum choʻkdi yonimga.

Yoʻlga tushdi soʻng soz yangratib,

Shirin titroq solib jonimga.

Kuzatamiz kuzni bezavol,

Yuklab ketar bizga koʻp ishlar.

Bu kun goʻzal, damlar betimsol,

Qushlar yana bogʻimda qishlar.

Bogʻimda kuz – oʻyim, umidim

Havolari toza toʻkildi.

Shu bogʻ bilan yomgʻir, qor hidi,

Koʻklam kelar yoʻlga tikildim…

* * *

Yel mayin,

guldan ham nafis dil mayin.

Oqadi beorom borliqda sukut.

Tun bagʻriga kirib borganing sayin

Armonlaring unut, gʻamlaring unut.

Tun tiniq,

barglardan koʻchgan un tiniq.

Tollar tebranadi bogʻ etagida.

Yulduzlar charaqlar munavvar, intiq

Falakning toqida, oy ertagida.

Oy yorugʻ,

oy nuri tushgan soy yorugʻ.

Umrimni oʻlchaydi har bir nafasim.

Yuragimdan unib chiqqan har urugʻ

Cheksiz hayratlarim, tiniq havasim…

* * *

Yoʻlning chetlarini oʻtmang ezgʻilab,

Qoʻshiqchi gullarning qabrlari bor.

Bedor shamollarning sabrlari bor

Shudringlar ohista yerga qoʻyar lab…

Ketmas qovjiragan barglar qoshidan

Tunlari shuʼlasi yulduzning, oyning.

Tonggacha tinmaydi ohlari soyning

Tuproqqa qoʻshilgan gullar boshida…

* * *

Tun. Qalbimga sokinlik yoqar,

Jim kezinar shamollar bedor.

Oy nurlari soylarda oqar

Xotiralar kabi beozor…

Koʻtarila boshlaydi tunning

Qalin-qalin darpardalari.

Silay boshlar yellar zaminning

Muzlab qolgan yaralarini…

Tun bagʻrini tark etmas sira

Yulduzlardan shuʼla koʻchadi.

Aylanadi olis xotira,

Umring boʻyi birga uchadi.

Koʻzlaringda, qalbingda yona

Uzun yillar qoʻshiq bitgali,

Qaytib kelar sen bilan yana

Xotiralar tongni kutgali…

* * *

Namxush havo achchiq va betaʼm,

Xazonlarni supurar farrosh.

Yoʻlak boʻylab ketayapman jim,

Faqat ruhim istaydi otash.

Daraxtlardan ohista uchib,

Kaftlarimga qoʻnadi yaproq.

Onam kabi boradi quchib

Xotiralar va hazin titroq…

* * *

Bu ayolning

Oqib-oqib kelar xayoli,

Qalqib-qalqib ketar oʻylari.

Tarjimoni boʻlmas bunday kuylarning.

Ayniqsa, koʻzlari kulib aytganda,

Ayniqsa, tunlari gʻamlardan ortib,

Quyoshli kunlarga oʻlmay qaytganda…

Bu ayolning

Ortidan uzun tunlar keladi,

Tunlarni ortqilab, unlar keladi.

Tunlarki,

Unlarki, yumushlari koʻp,

Yuklari ogʻir.

Osmonga qaraydi – yulduzli visol.

Bu ayolning

Qoʻllaridan kunlar suv ichar,

Sochlarini yuvgan shudringlar

Shamollarda sochilib ketar.

Rayhon hidi ketmas hovlida

Eshiklarni jim

Ochib kirar – sezmaydi hech kim.

Yolgʻizlikning ashklarini jim

Sochib kirar – sezmaydi hech kim…

Oygul SUYUNDIQOVA

“Yoshlik”, 2012 yil, 9-son