“Onajonim, sendan qarzim bor”

* * *

Nodonlarga arzim yoʻq mening,

Soʻzdan maʼno termaydi ular.

Nomardlardan qarzim yoʻq mening,

Soʻrasang ham bermaydi ular.

Ona yurtim, senga arzim bor,

Haq soʻz aytsam, boʻlgil men tomon.

Onajonim, sendan qarzim bor,

U – vujudim, tanamdagi jon.

OʻGʻIL

Tob tashlagan yigʻloq eshikni

Astagina oching, ayajon.

Kusaganday mungli qoʻshiqni,

Duoingizni sogʻindim chunon.

Fotihaga qoʻlni ochgan dam,

Tilardingiz menga baxt-fayz.

Der edingiz: “Ulgʻayib, bolam,

Boʻlaqolgin kolxozga rais”.

Afsus, telba koʻngilning mayli

Taslim etdi jussamni jangsiz.

Shoirlikka daʼvom tufayli

Barbod boʻldi “buyuk reja”ngiz.

* * *

Yoʻqlar boʻlsam

Tushib yoʻl,

Boshimdan zar sochilgay.

Bargdek titrab ikki qoʻl,

Fotihaga ochilgay.

Ufurgan choq tanamga

Ezgu soʻzlar sabosi,

Bergim kelar bolamga

Onamning

Bor duosin.

Anvar OBIDJON