Oʻzbekistondagi unutilmas lahzalar

ANOR, 

Ozarboyjon xalq yozuvchisi, 

Yozuvchilar birligi raisi

Oʻzbekistondagi unutilmas lahzalar

Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi tashabbusi bilan men va dramaturg Feruz Mustafo Toshkentda oʻtadigan xalqaro  anjumanga taklif etildik. 6 avgust kuni ikki soatlik parvozdan soʻng Islom Karimov nomidagi  Toshkent xalqaro aeroportiga qoʻndik. Aeroportda bizni Oʻzbekiston xalq shoiri, Yozuvchilar uyushmasi raisi Sirojiddin Sayyid, Prezident devoni shoʻba mudiri, yozuvchi va tarjimon Mamatqul Hazratqulov va boshqalar kutib olishdi. Konferensiya mumtoz va zamonaviy oʻzbek adabiyotini oʻrganishning dolzarb masalalari hamda oʻzbek adabiyotini dunyoga tanitish mavzusiga bagʻishlangan. Tan olish kerak, gʻoyat muhim masalaga bagʻishlangan ushbu anjuman yuksak saviyada tashkil etilgan. Anjumanning ochilish marosimidan soʻng Turkiya, Eron, Misr, Hindiston, Afgʻoniston, Yaponiya, Janubiy Koreya, Rossiya, Ukraina, Belarus, AQSH, Kanada, Fransiya, Germaniya, Gollandiya, Shvetsiya, Qozogʻiston, Qirgʻiziston, Turkmaniston, Tojikiston, Latviya, Litvadan kelgan mehmonlar turli shoʻbalarga boʻlingan holda oʻz maʼruzalari bilan ishtirok etishdi.

Oʻzbekiston Prezidenti Shavkat Mirziyoevning konferensiya ishtirokchilariga tabrigini Oliy Majlis Senatining raisi Neʼmatulla Yoʻldoshev oʻqib eshittirdi. Shundan soʻng YUNYeSKOning Oʻzbekistondagi vakili Dender Badarch, men, Qozogʻiston Yozuvchilar uyushmasi raisi Ulugʻbek Yesdeulet, Tojikiston Yozuvchilar uyushmasi raisi Nizom Qosim — birin-ketin  soʻzga chiqdik.

Men Ozarboyjon bilan qardosh Oʻzbekistonning asrlarga tutash madaniy, adabiy aloqalari, hazrat Navoiyga Bokuda haykal qoʻyilgani haqida  soʻzladim. Xalqaro siyosiy maydonda Oʻzbekiston hamisha Vatanimiz bilan yonma-yon turib, bizning manfaatlarimizni himoya qilgani uchun minnatdorlik bildirdim. Ozarboyjon Yozuvchilar birligi Alisher Navoiyga bagʻishlangan maxsus jurnal chiqargani haqida gapirib, Senat raisidan uning bir nusxasini Oʻzbekistonning muhtaram Prezidentiga yetkazishni iltimos qildim.

Ochilish marosimidan avval Alisher Navoiy yodgorligi poyiga gulchambarlar qoʻydik.  Anjuman ulugʻ mutafakkir nomidagi Oʻzbek tili va adabiyoti universitetida boʻldi. Oʻzbek doʻstlarimiz iftixor bilan ilgari oʻzbek tili va adabiyoti universitetlarda bitta fakultet miqyosida oʻrgatilgan boʻlsa, endi bu fanlar uchun alohida universitet ochilganini taʼkidlashdi.

Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi yaqinda qurilgan ikki qavatli zamonaviy binoga koʻchib oʻtibdi. Eng soʻnggi rusumdagi jihozlar va uskunalar bilan taʼminlangan bu binoda uyushmadan tash­qari toʻrtta jurnal tahririyati, shuningdek, “Ijod” va “Ilhom” fondlari joylashgan. Ularning bari davlat byudjetidan moliyalashtirilar ekan. Fond­larning qoʻshimcha daromad manbalari ham bor.

Yozuvchilar uyushmasi, yozuvchilarning ijtimoiy taʼminoti va ushbu fondlarning moddiy ahvoli haqida keyinroq yozaman. Yozuvchilar uyushmasidagi uchrashuv paytida men Ozarboyjon Yozuvchilar uyushmasi faoliyati haqida, muassasamizga davlat tomonidan koʻrsatilayotgan eʼtibor xususida soʻzlab berdim. Marhum Prezidentimiz, Millat yetakchisi Haydar Aliyevning adabiyotga eʼtiborini yodga oldim. 1993 yilda H.Aliyev hokimiyat tepasiga kelgan paytlarda Yozuvchilar uyushmasi va unga tegishli tashkilotlarni davlat byudjeti hisobidan moliyalashtirgani haqida, Ozarboyjonning eng yuksak “Istiqlol” mukofoti ham birinchi boʻlib yozuvchilarga – Baxtiyor Vahobzoda, Xalil Rizo, Muhammad Arazga berilganini aytdim.

Hurmatli Prezidentimiz Ilhom Aliyevning tarjima markazimizning byudjet hisobiga oʻtkazilishi haqidagi qarori, yozuvchilarga uy-joy qurish uchun yer berilishi, kitoblarni lotin alifbosida chop etish uchun mablagʻ ajratilishi haqidagi farmonlari, binomizning kapital taʼmirlanishi, har yili oʻttiz nafar yozuvchiga 300 manatdan, 20 nafar yosh yozuvchiga 200 manatdan maosh toʻlanishi, 2014 yilda tashkilotimizning 80 yilligi va qurultoyimizning xorijlik mehmonlar ishtirokida yuksak saviyada oʻtkazilgani, jurnalistlar uchun qurilgan uy-joylarda  matbuot tizimida ishlayotgan bir qancha yozuvchi va shoirlarimiz ham istiqomat qilayotgani – bularning barchasi davlatimizda adabiyotga koʻrsatilayotgan eʼtibor namunalaridir.

Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi raisi Sirojiddin Sayyid va men adabiy aloqalarimizni yanada kengaytirish toʻgʻrisida memorandum imzoladik. Memorandumda ikki taraflama tarjimalar, uchrashuvlar, nashrlarimizda adabiyotimiz namunalarini chop etish, adabiy-badiiy tanlovlar oʻtkazish, kitob musobaqalariga oid band­lar kiritilgan.

Uyushmadagi uchrashuvlardan soʻng buyuk Nizomiy yodgorligini ziyorat qilib, gulchambarlar qoʻydik. Bu ulugʻ hamyurtimiz nomidagi  universitetda uchrashuvlar oʻtkazdik Men uchrashuvda aytganimdek, bugun ikki soʻz dahosi — Navoiy va Nizomiyning yodgorliklari poyiga gul qoʻydik, ularning nomlarini olgan taʼlim maskanlarida uchrashuvlar oʻtkazyapmiz. Demak, koʻp asrlar avval boʻlganidek, bugun ham bu ikki mutafakkir adabiy va abadiy qardoshligimizni tamsil etayotir. Navoiy Nizomiy yaratgan anʼanani davom ettirib,  oʻzbek tilida “Xamsa” yozgan, ganjalik ustozining nomini  ehtirom ila tilga olgan boʻlsa, Fuzuliy oʻz “Layli va Majnun”ini ona tili – ozarboyjonchada bitib, oʻzbek shoiri nomini yuksak hurmatla tilga oladi. Men yaqinda yozib bitirgan “Uch Layli va uch Majnun” nomli badiamda ushbu shoirlarimiz yaratgan uch doston haqida soʻz boradi. Ozarboyjonda Navoiy asarlari bilan birga “Boburnoma” ham tilimizga oʻgirildi. Yaqinda Jovid, Javod, Mushfiq singari Stalin qatagʻonlarining qurboniga  aylangan Choʻlpondan tortib, bugungi eng yosh shoirlargacha boʻlgan oʻzbek mualliflarining antologiyasi bosmadan chiqdi.

Oʻzbekistonda bir qator mumtoz va zamonaviy adiblarimiz qatori mening ham toʻrtta kitobim chop etilgani, turli gazeta, jurnal va toʻplamlarda ijod namunalarim oʻrin olgani, bir paytlar “Karavella” nomli pyesam asosida oʻzbek bastakori Kalontarov tomonidan yaratilgan “Zanjir” nomli musiqali komediya sahnaga qoʻyilgani, albatta, menga katta iftixor va quvonch baxsh etadi.

Oʻtgan yili vafot etgan marhum tarjimon doʻstim Usmon Qoʻchqor, boshqa bir qator tarjimonlarim mehnatidan behad minnatdorman. “Dantening yubileyi” nomli qissam oʻzbek tilida ikki marotaba, “Gruzincha familiya” nomli hikoyam uch marotaba mustaqil tarjimonlar tomonidan oʻgirilgan va chop etilgan. Shuni alohida taʼkidlashni istardimki, “Dantening yubileyi”ni tarjima qilgan yozuvchi birodarim Mamatqul Hazratqulov ushbu asarim asosida telenovella  ham yozib muxlislar hukmiga havola etgan. Safar davomida kaminaga hamrohlik qilgan Mamatqulning  menga tuhfa qilgan “Koʻkkoʻl” kitobi Ozarboyjonga bagʻishlangan, bu asarni biz, albatta, tarjima qilib oʻquvchilarga yetkazishimiz kerak.

“Oʻzbekiston adabiyoti va sanʼati”, “Kitob dunyosi”, “Hurriyat” gazetalari hamda bir qator oʻzbek telekanallariga bergan intervyularimda ikki xalq oʻrtasidagi doʻstona aloqalar, qilinishi lozim boʻlgan ishlar haqida toʻxtalib oʻtdim.

Tushdan soʻng shoʻbalar oʻz ishini boshladi.

Feruz Mustafo ikkinchi shoʻbada “Mustaqillik davrida ozarboyjon-oʻzbek adabiy aloqalarining muhim aspektlari” mavzusida, men beshinchi shoʻbada “Uch Layli va uch Majnun” mavzularida chiqishlar qildik. Bizning shoʻbada soʻzga chiqqan  Oʻzbekiston xalq yozuvchisi Erkin Aʼzam oʻzi rahbarlik qilayotgan “Tafakkur” jurnalida “Oq qoʻchqor,  qora qoʻchqor” nomli qissamni chop etishini aytdi. 

 Ertasi kuni, 8 avgustda Samarqandga yoʻl oldik.

Oltmishinchi yillarning oxirlarida Toshkent­da oʻtkazilgan Osiyo va Afrika mamlakatlari kinofestivalida ishtirok etish asnosida Samarqandga borgandim. Oʻsha festival kunlari mashhur oʻzbek rejissyori Shuhrat  Abbosov bilan tanishganman. Oradan yillar oʻtib u bilan Turkiyada uchrashganmiz. Shuhratning bir necha oy muqaddam qazo qilgani, men shaxsan tanigan qadrdonim, tojik shoiri Moʻmin Qanoat ham yaqinda dunyodan oʻtganini eshitib, beixtiyor Sergey Yeseninning  quyidagi misralari yodimga tushdi:

Abadiy sukunat yurtiga

Barchamiz joʻnaymiz birma-bir,

Va men  ham bugun yo ertaga

Tadorik koʻrmogʻim kerakdir.

Men kamida yarim asr ilgari koʻrgan  shaharlar bilan bugungi Toshkentu Samarqand oʻrtasida yer bilan osmoncha farq bor. Toshkent ham, Samarqand ham hayratomuz darajada oʻzgargan, yangilangan, yanada goʻzallashib, obod kentlarga aylangan.  Qadimiy obidalari bilan jahonni lol etib kelayotgan Samarqand bu durdonalarni koʻz qorachigʻidek asrash barobarida tamomila yangi, zamonaviy qiyofa kasb etgan. Oʻzbekistonga ilk bor kelganimda Toshkent oʻzining yam-yashil bogʻlari, xiyobonlari bilan yodimda qolgan. Bugun oʻsha bogʻ-rogʻlar, xiyobonlar yanada koʻrkamlashgan, shahar yangi-yangi, muhtasham binolar  bilan yanada yoshargandek. Hayratdan soʻz topolmayman.

Birgina aeroportdan Yozuvchilar uyushmasigacha boʻlgan yoʻllarda alvon gullar, chechaklardan koʻz qamashadi. Ulugʻvor, sersoya daraxtlar, anvoyi chamanzorlar, favvoralarning raqsu samosi, ariqlardagi zilol suvlar qirq darajadan yuqori haroratni his etishingizga yoʻl bermaydi.

Samarqandda, tabiiyki, eng avval tarixiy obidalarni ziyorat qildik.

Oʻzbekistonning Birinchi Prezidenti Islom Karimov Samarqand shahrida dunyoga kelgan. Toshkentda, Oqsaroy qarorgohida unga muhtasham haykal qoʻyilgan boʻlsa-da, buyuk davlat rahbari oʻz vasiyatiga koʻra poytaxtda emas, ona shahridagi qadimiy masjid yonida dafn etilgan. Bokuda Navoiy haykalining ochilishida Prezidentimiz Ilhom Aliyev meni Islom Karimov bilan tanishtirgandi.  Oʻshanda u menda donishmand va samimiy inson sifatida taassurot qoldirgan. Shu sababli  uning qabrini ziyorat qilishni sharafli burchim, deb bildim.

Islom Karimov oʻta gʻururi baland, oriyatli inson ekani haqida koʻp eshitganman. YUNYeSKOning sobiq bosh direktori Federiko Mayor Samarqandda Ulugʻbek rasadxonasini ziyorat qilgan chogʻida shunday degan ekan: “Ulugʻbekning matematik hisob-kitoblaridan yaxshi tanish boʻlgan olimlar bu hisob-kitoblar zamonaviy kompyuterlar koʻrsatgan natijalardan juda kam farqlanishini aytishadi, Ulugʻbek juzʼiy xatolarga yoʻl qoʻygan ekan, xolos”. Shunda Karimov Federiko Mayorga qarab: “Bu juzʼiy xatolarga Ulugʻbek emas, zamonaviy kompyuterlar yoʻl qoʻygan boʻlsa kerak”, degan ekan. Keyinchalik Federiko Mayor Oʻzbekiston haqidagi taassurotlarini yozarkan, Karimovning oʻsha hazil aralash eʼtirozini eslab, uni asl vatanparvar sifatida yodga oladi.

Ulugʻbek rasadxonasi ham, madrasasi ham, umuman, davlat rahbari sifatida koʻrsatgan faoliyati ham haqiqatan moʻjizaning oʻzi. Amir Temurning sevimli nabirasi hukmdor sifatida ham oʻz vazifalarini bajargan. Oʻzi qurdirgan rasadxonada koinot sirlarini oʻrgangan. Rasadxonani koʻrdik, uning qarshisidagi Ulugʻbek muzeyida oʻsha davr astronomik asboblari bilan  tanishdik.

Nabiradan soʻng boboning abadiy oromgohiga yoʻl oldik. Amir Temur maqbarasi oʻzining muhtashamligi bilan kishini hayratga soladi. Garchi bino sharqona usulda qurilgan boʻlsa-da, negadir menga Parijda, Napoleonning Nogironlar uyidagi qabrini  esga soldi. Bir xil ulugʻvorlik,  muhtashamlik, bir xil buyuklik timsoli.

Amir Temurning, oʻgʻillari Shohruh va Mironshoh, nabirasi Ulugʻbek va boshqalarning qabri pastda joylashgan. Sayyohlar koʻradigan tepadagi qabr toshlari pastdagilar bilan deyarli bir xil. Amir Temur qabri ustidagi nefrit toshi boshqa qabrlardagidan keskin farqlanadi. Rivoyatlarga koʻra, Amir Temur: “Agar qabrimni ochadigan boʻlsangiz, katta falokat yuz beradi”, deb karomat qilgan emish.

Sovet arxeologlari bu rivoyatga eʼtibor  bermay, 1941 yil 21 iyunda qabrni ochadi. Ertasi kuni urush boshlanadi. Bu jarayonni suratga olgan operator frontda bir oyogʻidan ayriladi. Ushbu jarayonlarda qatnashgan yana bir rejissyor Malik Qayumov toʻqsondan oshib   vafot etibdi.

Buyuk Amir Temurni sovet davrida zolim, qahri qattiq hukmdor sifatida koʻrsatishgan. Bugun uning shaxsiyatiga xolis baho berilmoqda. U jahon siyosati tarixida Iskandar Maqduniy, Yuliy Sezar singari buyuk va jasoratli sarkardalardan biri ekani eʼtirof etilayotir. Shu bilan birga, u ilm-fanga, sheʼriyatga, sanʼatga alohida eʼtibor bilan qaragan, Samarqand va boshqa shaharlarda mislsiz goʻzal obidalar barpo ettirgan. Bu uning tarixda ezgu nom bilan qolishida katta oʻrin tutadi. Amir Temur shoiru olimlar, sanʼat va hunar ahliga alohida gʻamxoʻr­lik qilish bilan birga, bugungi taʼbir bilan aytganda, tolerantlik, yaʼni diniy bagʻrikenglikka ham alohida eʼtibor bergan.

Samarqandning chetida yassi tepalikda avliyo Daniil yoki Xoja Doniyor ismli zotning maqbarasi bor. Baʼzilar avliyoning jasadi  Bagʻdoddan shu yerga olib kelib dafn qilingan desa, baʼzilar faqat bir hovuch tuproq keltirilib ramziy qabr bunyod etilgan deyishadi.

Tepalik etagida xuddi  Shushadagi buloqlar singari muzdek suvli chashma bor. Yana bir rivoyatga koʻra, bu buloqdan niyat qilib suv ichish kerak ekan. Isroilda, Quddusdagi “Yigʻi devori” oldida niyatlarimni bir parcha qogʻoza bitib, tosh orasiga joylab ketgandim. Samarqanddagi bu buloqdan suv icharkanman, eng ulugʻ niyatimni — Qorabogʻ va boshqa ishgʻol qilingan tuproqlarimiz tezroq ozod etilishini Yaratgandan soʻradim.

Samarqandni  ochiq  osmon ostidagi muzey deganlaricha bor. Bu shahar bilan faqat Rim bellasha olishi mumkin. Registon maydoni aniq hisob-kitoblarga tayanib bunyod etilishi bilan  Rimdagi Avliyo Pyotr, Peterburgdagi Senat, Parijdagi Etual obidalari bilan tenglasha oladi.

Registon aslida “qumloq” degan maʼnoni beradi. Maydonning uch tarafida moʻjizakor imoratlar tiklangan. Toʻrtinchi tarafi kirish va koʻrish uchun ochiq qoldirilgan. Shu ochiq tomondan qaralganda, chap tomondagi bino Ulugʻbek madrasasidir. Madrasaning toʻrt tomondan devorlar bilan oʻralgan ichki qismi Yevropa shaharlarida, xususan, ispan meʼmorchiligida keng tarqalgan patio – ichki hovlilarni eslatadi. Tabiiyki,  Ulugʻbek madrasasi hovlisi ancha katta.

Registon maydonining ochiq tarafida oʻrindiqlar oʻrnatilgan. Vaqti-vaqti bilan bu yerda turli tomoshalar, bayramlar, festivallar oʻtkazib turiladi. Kelin-kuyovlar bu yerga kelib, Registon fonida rasmga tushishadi.

Samarqandning mashhur obidalari qatorida Bibixonim masjidi, Shohizinda majmuasi ham butun dunyoga mashhur. Shohizinda majmuasini yaratgan ustalar orasida ozarboyjonlik vatandoshlarimiz  ham boʻlgan.

Samarqand bilan xayrlashib, tezyurar poyezd­da Toshkentga yoʻl oldik. Ikki soatda poytaxtga yetib keldik. Biz turgan “Siti palas” mehmonxonasi hovlisida qabul marosimi uyushtirildi. Xushovoz xonandalar oʻzbek qoʻshiqlari bilan birga Rashid Behbudov, Edit Piaf, Frenk Sinatra repertuaridan namunalar, Rossinining “Sevilyalik sartarosh”, Puchchinining “Malikai Turondot” operalaridan  ariyalar ijro etishdi. Qoraqalpogʻistonlik isteʼdodli yosh xonanda Jenisbek Piyazov Muslim Magomayev ijro etgan ikkita qoʻshiqni kuyladi. U Muslim Magomayev nomidagi xalqaro tanlovda qatnashib, birinchi oʻrinni egallagan ekan.

Turkiyalik yozuvchi va tarjimon, adabiyotimizning sodiq  doʻsti Imdat Afshar bilan ancha suhbatlashdik. Turkiya va Oʻzbekiston oʻrtasida ancha yil davom etgan sovuq munosabat yoʻqolganidan xursand boʻldik. Siyosiy va madaniy aloqalar yildan-yilga mustahkamlanib borayotir.

Turkiyada turkiy tilli davlatlar oʻrtasida oʻtkazilgan turli anjumanlarda Oʻzbekiston vakillarining yoʻqligini koʻrib, ochigʻi, biroz koʻnglim choʻkardi. Chunki turk dunyosi oʻzbeklarsiz kemtik boʻlib qoladi. Turkiya ham Oʻzbekiston uchun qadrdon va qardosh oʻlka sanaladi.

Imdat meni Janubiy koreyalik turkolog xonim — In Geng O bilan tanishtirdi. U turkologiya boʻyicha dastlabki tahsilni Seulda olgan, Istanbulda tamomlagan ekan. Koʻplab turkiy tillarni, jumladan, turk, ozarboyjon, oʻzbek tillarini bilarkan. Turk dunyosining eng chekka hududlarida, hatto Yoqutiston va Oltoyda ham boʻlgan. Ozarboyjonga kelib universitetimizning professori, yozuvchi Voqif bilan ijodiy aloqalarni yoʻlga qoʻygan  ekan.

Xonim oʻzbeklarning “Alpomish”i va koreyslarning “Jumong” eposi oʻrtasidagi topologik tahlilga bagʻishlangan kitobini menga sovgʻa qildi. Agar “Alpomish” bizning “Dada Qoʻrqut” dostonidagi Alp Bamsiga yaqinligini eʼtiborga olsak, xonimning  Ozarboyjon folklori bilan ham qiziqishini koʻrish mumkin. O xonim   biz bilan Bokuga uchib,  yigirma kun diyorimizda mehmon boʻlishini aytdi.

Endi yuqorida vaʼda qilingan masala —  yozuvchilarga bogʻliq masalalar hususida bir necha ogʻiz soʻz yuritsam. Biz hamisha uyushmamiz hech qachon yoʻqolmay, parchalanmay kelayotgani, gazeta va jurnallarimiz hamon nashr etilayotgani bilan haqli ravishda faxrlanamiz. Zero, koʻpgina sobiq sovet respublikalarida ittifoq parchalanganidan soʻng yozuvchilar tashkilotlari yopildi, parchalandi, adabiy nashrlar toʻxtadi, bori ham abgor ahvolga tushib qoldi.

Bularning barchasi haqiqat. Ammo yaxshi misollar ham bor. Bunga Oʻzbekistonni bemalol misol keltirsa boʻladi. Bu yerda Yozuvchilar uyushmasi hech qachon yopilgan yoki boʻlinib ketgani yoʻq. Adabiy nashrlar soni tobora ortib bormoqda. Har bir viloyatda Yozuvchilar uyushmasining  beshta  shtatga ega boʻlimlari bor. Boʻlim rahbarlariga yuqori maosh va xizmat mashinalari ajratilgan. Bundan tashqari viloyatlar  hokimlari yozuvchilar uchun homiylik kengashini boshqaradi. Yozuvchilarning Doʻrmondagi ijod uyidan tashqari mamlakatning yana ikki hududida ijod uylari qurilmoqda. Toshkentda yozuvchilar uchun ajratilgan hududda 120 xonadonga moʻljallangan ikkita turar-joy majmuasi davlat hisobidan bunyod etilayotir.

Ilgarigi adabiyot jamgʻarmasi oʻrniga ikkita zamonaviy fond – “Ijod” va “Ilhom” fondlari tuzilgan. Ularning moliyalashtirilishi ham eʼtiborimni tortdi. “Ijod” fondi faqat yozuvchilar, “Ilhom” esa  boshqa yoʻnalishlarda faoliyat koʻrsatayotgan ijodkorlarga xizmat qilarkan. Bu fondlar davlat byudjetidan, qisman homiylik yordamlaridan, qisman davlat tasarrufidagi va boshqa nashriyotlarda chop etilayotgan kitoblardan tushadigan daromadlarning muayyan foizi hisobidan moliyalashtirilar ekan.

Nashriyotlarning bu foizlari meʼyoriy hujjatlar bilan tartibga solingan. Agar shu toʻlovlarni boʻyniga olmasa, nashriyotlarga litsenziya berilmas ekan. Bu tajribani biz ham qoʻllab koʻrsak ziyon qilmasdi.

Alisher Navoiy  nomidagi Milliy bogʻda  oʻzbek shoir va yozuvchilaridan Abdulla Qahhor, Oybek va boshqalarning haykallari oʻrnatilgan. Oʻzbekiston Yozuvchilar uyushmasi, Madaniyat vazirligi, Badiiy akademiyaning takliflariga koʻra, shaharning boshqa hududlariga oʻrnatilgan  mashhur shoirlar – Hamid Olimjon, uning rafiqasi, shoira Zulfiyaxonim va oʻafur oʻulom  haykallari ham  Adiblar xiyoboniga koʻchirilgan.

Bu yerda xalq shoirlari Erkin Vohidov va uyushmaning sobiq rahbari Abdulla Oripovning haykallari ham oʻrnatiladi. Ushbu xiyobonda maʼnaviyat darslari, oʻquvchilar, birinchi nav­batda yoshlar bilan ijodiy uchrashuvlar tashkil etish, xorijlik mehmonlarni oʻzbek adabiyotining atoqli namoyandalari ijodi bilan tanishtirish uchun shart-sharoitlar yaratilmoqda. Ana shu maqsadda Oʻzbekiston Madaniyat va sanʼat koʻrgazmasi zali ham Yozuvchilar uyushmasi ixtiyoriga berilgan.

Prezident Shavkat Mirziyoevning Yozuvchilar uyushmasi nufuzini yanada oshirishga yoʻnaltirilgan qator farmon va qarorlari eʼlon qilingan.

Bir qator adiblarning ijod maktablari tashkil etilgan. Ularda  oʻzbek adabiyotini chuqur oʻrgatishga alohida ahamiyat  beriladi. Biz ishtirok etgan xalqaro anjuman ham oʻzbek adabiyotini dunyoga tanitishda, oʻrganilishida, targʻib etilishida muhim qadam boʻldi. Navoiy va Bobur daholari ila, Muqimiy, Hamza, Choʻlpon singari adiblar merosi ila boy va mukarram oʻzbek adabiyoti chindan-da dunyoga keng tanilishga, oʻrganishga va namuna boʻlishga  loyiqdir.

Qardosh oʻzbek yozuvchilari bilan mustahkam ijodiy hamkorligimizni yanada kuchaytirish Ozarboyjon Yozuvchilar birligi  zimmasidagi sharafli va muhim vazifadir.

Ozarboyjonning “525-gazet” gazetasi, 18 avgust soni.

Ozarboyjonchadan tarjima

uzas.uz