Kunlarim

Kun yoyilgach joʻnayman ishga,

Kun qaytganda qaytaman ishdan.

Koʻnikkanman shunday turmushga,

Boʻshamayman har kun tashvishdan.

Biroq seni doim nimadir

Ataylabdan yodga soladi.

Shu hayotdan meni baribir

Ayiradi, tortib oladi.

Mana, joʻshib turgan favvora

Eslatadi kulgularingni.

Balki u ham menday ovora

Jilovlolmay tuygʻularini.

Anhor suvi shundoq yonimdan

Oʻtib ketar sen kabi shoshib.

Yoʻl yurishdan toʻxtayman shu dam,

Nedir kelar koʻnglimdan toshib.

Hatto sening ismingga adash

Doʻkon nomi gulga oʻxshaydi.

Qaylargadir berkingan otash

Hislarimni yana qoʻzgʻaydi.

Uygʻoq sogʻinch bilan uzzukun

Bir kuy oqar jismu jonimda.

Har qadamda chorlaysan, lekin

Oʻzing yoʻqsan, gulim, yonimda.

Orif Tolib

2011