KOʻMAKCHI — yordamchi soʻzlarnit bir turi. Gapda ot yoki otlashgan soʻzlardan keyin kelib, vosita, maqsad, sabab, vaqt, makon sintatik munosabatlarni ifodalash uchun qoʻllanadi. Koʻmakchi aslida mustaqil soʻzlardan hosil boʻlgan. Shunga koʻra, 2 guruhga boʻlinadi:
1) sof (asl) Koʻmakchi ;
2) funksioval Koʻmakchi (koʻmakchi vazifasida qoʻllanuvchi soʻzlar). Sof Koʻmakchi mustaqil lugʻaviy maʼnolarini batamom yoʻqotgan yordamchi soʻz boʻlib, boshqa soʻzlar bilan birikkan holda turli munosabatlarni anglata-di: sayin, orqali, tufayli, yangligʻ, bilan va b. Funksional Koʻmakchi mustaqil maʼnoli soʻzlar boʻlib, maʼlum urinlardagiva koʻmakchi sifatida qoʻllanadi. Funksioval Koʻmakchining morfologik shakl va maʼno xususiyatiga koʻra turlari:
1) ot Koʻmakchi (tomon, yon, oʻrta va b.); 2) s i fat Koʻmakchi (boshqa, qarshi, tashqari va b.);
3) feʼl K. (koʻra, qarab, buylab va b.); 4) ravish K. (burun, avval, ilgari va b.).