Sosyun Fukagava
Xirosima shahrini shartta
Qoq ikkiga boʻlib, ayqirib,
Qirgʻoqlarga boshini urib
Oqar daryo – moviy va katta.
Suyak koʻrdim tubida nogoh,
U dahshatli kundan bir guvoh…
Kimniki bu qordek oq suyak,
Mana bu qoʻl, mana bu iyak?
Koʻz oldimga keldi nogahon
Tundek qora sochli jononlar,
Shu sochlarni oʻpolmay, armon –
Girdobida qolgan oʻgʻlonlar…
Ayting, qachon boʻladi unut
Bu sharpalar dahshati, qachon?
Hamon ajal ufuradi dud:
Yosh jonlarning otashi hamon
Suv ichra ham yonib turibdi,
Yillar osha kezib yuribdi!
Koʻkka choʻzgan qoʻllariga boq,
Boq ularga, doʻstim, yaxshiroq!
Shularmasmi mehri bir jahon
Tundek qora sochli jononlar,
Yo shu sochni oʻpolmay, armon –
Girdobida qolgan oʻgʻlonlar?
Quloq sol-chi, shivir-shivirga,
Bu na suvning qalqib oqishi,
Na oʻt, yaproq bolqib oqishi.
Bu bemahal qum, tuproq, yerga –
Aylanganlar qalbi sadosi!
… Koʻzni bosar dahshat pardasi…
Kimniki bu qordek oq suyak,
Mana bu qoʻl, mana bu iyak?
Suvdan kelar inson tovushi:
Onti, nafrat, faryod, qargʻishi…
“Endi majruh boʻlmasin aslo
Sizning yorqin, beqiyos dunyo!”
Shuhrat tarjimasi
https://saviya.uz/ijod/nazm/kokka-chozilgan-qollar/