IKROMIY Jalol (1909, Buxoro – 1993.11.4, Dushanba) — Tojikiston xalq yozuvchisi (1979), dramaturg. 20-y. larda Toshkent pedagogika intida taʼlim olgan. Yozuvchi sifatida shakllanishida Abdulla Qodiriyning taʼsiri kuchli boʻlgan. Ilk asari «Registonda tun» (1927) hikoyasidir. «Dushman» (1933) dramasi, «Muhabbat urugʻi» (1937) komediyasi, «Oʻq ilon» (1934), «Men gunohkorman» (1957) qissalarida tojik xalqining hayoti lavhalari, urf-odatlari ifodalangan. «Shodi» (1—2-qismlar, 1949) romanida Tojikistondagi jamoalashtirish davri tasvirlangan. «Olov qizi» (1962) romani tojik ayollarining oʻtmishdagi hayotiga bagʻishlangan. Buxoro amirligining soʻnggi davri haqidagi «Buxoroning oʻn ikki darvozasi» (1969), «Joni sabil quzgʻunlar» (1979) romanlari muallifi.
Ijodida oʻzbek va tojik xalqlari orasidagi doʻstlik mavzui alohida oʻrin tutadi. Koʻpchilik asarlari oʻzbek tilida nashr qilingan. «Dushman», «Zuhro», «Ona qalbi» va b. pyesalari respublika teatrlarida sahnalashtirilgan.
As: Men gunohkorman, T., 1963; Olov qizi, T., 1964; Buxoroning oʻn ikki darvozasi, T., 1971.
Ad.: Husaynzoda Sh., Jalol Ikromi, Dushanbe, 1959.