Chakkalarning nafasini oʻchirdi

Akamni topdim

Bir “ogʻam” bor, duch kelsam,

Savollarga oʻraydi:

– Ukajon, qalaysiz? – deb

Ahvolimni soʻraydi.

Choy ichmagan boʻlsak-da,

Ikkov parquv toʻshakda:

– Inijon! – deb yoʻqlaydi,

Telefonda – goʻshakda.

“Ukajon” degan mahal,

Dildan gʻubor ketarkan.

Yaxshi niyat qilganlar

Maqsadiga yetarkan.

Men-ku, koʻproq yirtganman

Boʻz va alak koʻylakni.

Oʻsh bilan Buxoroning

Yoshin “ogʻam” oʻylabmi?

Shu bois, “ukajon” der,

Ming karra shukr, rahmat!

Akangiz kim? – deysizmi,

Shoir Toshpoʻlat Ahmad…

Parodiya yozilmas ermak uchun

Parodiya yozilmas ermak uchun,

Oʻtgan-ketgan gaplarni termak uchun.

Yengil-yelpi sheʼr yozgan ayrimlarga

Hazil bilan maslahat bermak uchun.

Doʻstim, qutlugʻ kalomdir soʻzing, axir,

Qalbingdagi niyating – oʻzing, axir,

Kitobxonga ilinib toʻqiganing

Atlasing, beqasaming, boʻzing, axir.

“Taka” bilan “serka”ning farqin bilmay,

Oddiy soʻzning maʼnosin talqin qilmay,

Qumdan qasr qurilmas ogʻaynilar,

Sopol bilan gavharning narxin bilmay.

Tanqidchining egnida pocha-poʻstin,

Aytarmidi asarning kami-koʻstin.

Adabiyot olami – xolis maydon,

Bahoni kitobxonlar berar doʻstim.

Inonmagin savlatingga, boringga,

Bino qoʻygin faqat iqtidoringga,

Duch kelganda qovoq uyma birodar,

Toʻgʻrisoʻzman, omad kasbi-koringga.

Soʻzlarni qadrlagin, soʻzlarni oʻp,

Misralarni sayqalla, tarashla xoʻp.

Qani, bir parodiya yozib koʻr-chi,

Mening ham xom-xatala sheʼrlarim koʻp.

Ukamning “himmati”

I

Urganchdan xizmatga qaytdim shavq bilan,

Qoʻltiqda choʻgʻdayin xorazmiy gilam.

Siylab, izzat qilib, oshinib-ortib,

Uni Oshiq Erkin qilgandi tortiq.

Devorga qatin yoydim, asta tirab,

Turibdi shoh, shoir Feruz yarqirab.

Kaminaga qarashligin bildirib,

Sovgʻani devorga qoʻydim ildirib.

Ajablanib, tortiq gilam xususda:

– Uyga osmaysizmi? – gap tashlar Rustam.

– Toʻqqizinchi qavat, toʻydirdi chakka.

Arzihol yetmaskan osmon-falakka.

– Chiq-chiqa-chiqqin, – deb zarrin tomchilar,

Jomashovni, chelaklarni qamchilar,

Xalqob uyimizning poygagi, toʻri,

Gilam, paloslarning quridi shoʻri.

Nasib etsa, zora yangi xonadon,

Tugʻilardim goʻyo qayta onadan…

II

…Xayriyatkim, javzo oyin soʻnggida

Omad kulib, ishlar kelib oʻngidan,

Oʻgʻlim bizni yangi uyga koʻchirdi,

Chakkalarning nafasini oʻchirdi.

Kitob uchun alohida xonalar,

Emin-erkin, shodon oʻynar bolalar.

Osh damlaymiz mehmon boʻlib kelsangiz,

Feruzga ham joy oshindik desangiz.

Ishxonaga oʻtsam, ajab, gilam yoʻq,

Mixlar turar, kanop ipi bilan yoʻq,

Hamxonamiz Tursun Ali tushmagur,

Uddaburon qanot bogʻlab uchmagur,

Iqtidorli bitta shoir ukamga,

Tugʻilgan kun qoʻsh qoʻllagan – bu kam-da.

Shartta uni sovgʻa-savob qilibdi,

Oʻz nomidan qutlab javob qilibdi.

Tortiq etsa biror “joʻqi” shoirga,

Gilamdoʻz ham uni qargʻab, koyirda.

Shu boisdan men ukamni kechirdim,

Aks holda qaltisroq sheʼr toʻqirdim.

Man qayda boʻlmayin, tursam, koʻrsam man

Tursun Ali adashimdan xursandman…

Tursunboy ADASHBOYEV

“Sharq yulduzi”, 2017–1