Икки пардали комедия
Иштирок этувчилар:
Бусигин
Сильва
Сарафанов
Васенька
Кудимов
Нина
Макарская
Иккита қиз
Қўшни
БИРИНЧИ ПАРДА
Биринчи кўриниш
Оқшом. Чоғроқ ҳовли. Дарвоза. Ғиштин уйнинг подъездларидан бири. Деразаси ҳовлига қараган, кираверишда соябони бор ёғоч уй. Қатор тераклар тагига ўриндиқ қўйилган. Кўчадан кулги ва ғала-ғовур эшитилади.
Саҳнага Бусигин, Сильва ва иккита қиз кириб келишади. Сильва ўйноқи ҳаракатлар билан гитара чалмоқда, Бусигин эса қизлардан бирини қўлтиқлаб олган. Тўрталасининг ҳам кечки салқиндан эти жунжикаётгани сезилиб турибди.
Сильва (куйлаб). “Чанада учмоқдамиз – етолмайсан,
Қуюндай учмоқдамиз – кўролмайсан…”
Биринчи қиз. Мана, болалар, биз уйимизга деярли етиб келдик.
Бусигин. “Деярли”си ҳисобмас!
Иккинчи қиз (Бусигинга). Марҳамат қилиб, қўлимни қўйиб юборсангиз. (Қўлини бўшатиб олиб.) Кузатиб қўйганингиз учун раҳмат, бу ёғига ўзимиз кетаверамиз.
Сильва (гитара чалишдан тўхтаб). Нима? Ўзимиз кетаверамиз, деганингиз нимаси?(Артистона.) Буни қандоқ тушунмоқ керак? Яъни, сиз – у ёққа, биз – бу ёққами?
Биринчи қиз. Тўғри тушунибсиз.
Сильва (Бусигинга). Қадрдон дўстим, бу гапга нима дейсан?
Бусигин (биринчи қизга). Демак, бизни қоп-қоронғи кўчага ташлаб кетасизлар?
Биринчи қиз. Нима деб ўйловдинглар?
Бусигин(бечорасифат). Ойда-йилда бир келиб қолибмиз – уйга таклиф қилиб, “жиз-биз” қиворсаларинг ҳам йўқ демасдик.
Биринчи қиз. “Жиз-биз”? Ярим кечада-я?
Бусигин. Нима бўпти?
Биринчи қиз. Кечирасизлар, умидларингни пучга чиқаришга мажбурман, бизнинг уйимизда тунгги меҳмонларга жой йўқ.
Сильва (Бусигинга). Бунга нима дейсиз, бўтам?
Бусигин. Тунингиз хайрли бўлсин, дейишдан ўзга чорамиз йўқ.
Қизлар (биргаликда). Яхши тушлар кўринглар!
Сильва (уларни тўхтатиб). Ие, шошманглар, ҳў, тўхтанглар! Бу қанақаси? Не умидлар билан шу ергача кузатиб келдик. Айтиб қўяй, ўзларингга қийин бўлади лекин! Ҳалиям кеч эмас…
Иккинчи қиз. Нимага кеч эмас?
Сильва. Меҳмондорчиликка-да!
Иккинчи қиз. Меҳмондорчиликка? Яна нима хоҳлайсиз? Бироз рақс тушдик, озгина вино ичдик – шу билан азиз меҳмонимиз бўп қолдиларингми? Вой, кўнглингизнинг кўчасидан!.. Чучварани хом санабсизлар!
Сильва. Аёлларнинг макри етти вагонга юк бўлишига энди ишондим! (Иккинчи қизнинг билагидан ушлаб.) Ҳеч қурса, хайрли тун тилаб ўпиб қўйишимга рухсат берарсиз?
Қизлар қочиб чиқиб кетишади.
Қизлар, қизлар, шошманглар! Ҳазиллашувдик биз!..
Йигитлар ҳам қизларнинг ортидан чиқиб кетишади.
Қўлида кларнет билан Сарафанов пайдо бўлади. Унга қарама-қарши томондан ёши бир жойга бориб қолган қўшни чиқиб қолади.
Қўшни. Салом, Андрей Григорьевич!
Сарафанов. Яхшимисиз, қўшни?
Қўшни. Ишданми?
Сарафанов. Нима?.. (Шошиб.) Ҳа-ҳа, ишдан-ишдан…
Қўшни (истеҳзоли). Ишдан, денг?.. (Танбеҳ оҳангида.) Эҳ, Андрей Григорьевич, менга янги иш жойингиз ёқмади-ёқмади-да.
Сарафанов (унинг гапига аҳамият бермай). Шундай бемаҳалда қаерга кетяпсиз, қўшни?
Қўшни. Қаерга бўларди? Ҳеч қаерга! Қон босимим ошиб кетяпти, шунга бироз очиқ ҳавода айланиб келмоқчиман.
Сарафанов. Ҳа, ҳа… Айланиш керак… Фойдаси бор, жуда фойдаси бор… Бўпти, яхши дам олинг. (Кетмоқчи бўлади.)
Қўшни. Шошманг…
Сарафанов тўхтайди.
(Кларнетни кўрсатиб.) Кимни қўйиб келдиларинг?
Сарафанов. Тушунмадим?
Қўшни. Ким ўлди, деяпман.
Сарафанов (қўрқиб кетиб). Тш-ш!.. Секин!..
Қўшни қўли билан оғзини бекитиб, “бўлди-бўлди” дегандай бош ирғайди.
Қўшни. Гулдур-гуп!.. (Шивирлаб.) Кимни кўмдиларинг?
Сарафанов (у ҳам шивирлаб). Одамни.
Қўшни. Ёшмиди, қаримиди?
Сарафанов. Ўрта ёшларда…
Қўшни анча пайт мотамсаро қиёфада бош чайқаб туради.
Кечирасиз, мен уйга кириб бироз чўзилмасам бўлмайди. Чарчабман, шекилли…
Қўшни. Барибир, Андрей Григорьевич, шу ишингизни мутлақо ҳазм қилолмайман.
Тарқалишади. Биттаси подъездга кириб кетади, иккинчиси кўчага чиқади.
Кўча томондан Васенька кириб, дарвоза олдида бир муддат тўхтаб қолади. Унинг хатти-ҳаракатида қандайдир бесаранжомлик ва қисиниб-қимтиниш бор эди. Қадам товушлари эшитилади. Васенька подъездга қочиб кириб кетади. Дарвозада Макарская пайдо бўлади. Васенька гўё тасодифан учрашиб қолгандай дарвоза ёққа юради.
Васенька. О, учрашганимизни қара-я!
Макарская. Ҳа, бу сенмидинг?
Васенька. Салом!
Макарская. Салом, кичкинтой, қалайсан? Бу ерда нима қилиб юрибсан? (Ёғоч уй томон юради.)
Васенька. Шунчаки, айланиб… Бирга айланмаймизми?
Макарская. Шу изғиринда айланишга бало борми! (Калит чиқаради.)
Васенька(эшик билан қизнинг ўртасида турганича). Қўйвормайман.
Макарская (парво қилмай). Уф-ф, тағин бошланди!
Васенька. Сен очиқ ҳавода кам бўласан.
Макарская. Васенька, уйингга бор.
Васенька. Шошма, бироз гаплашиб ўтирайлик. Бирон нима де.
Макарская. Хайрли тун.
Васенька. Эртага сен билан кинога тушамиз, де.
Макарская. Эртага бўлаверсин-чи. Энди бориб ухла. Қўйвор!
Васенька. Қўйвормайман.
Макарская. Уйдагиларингга айтиб бераман, кунингни кўрсатишади!
Васенька. Нега бақирасан?
Макарская. Э, Худо, сенга нима ёмонлик қилувдим-а?!
Васенька. Бақиравер. Эҳтимол, ёқаётгандир менга.
Макарская. Нима ёқаётгандир?
Васенька. Бақиришинг.
Макарская. Васенька, мени яхши кўрасанми?
Васенька. Менми?
Макарская. Яхши кўрасан. Лекин мен яхши кўришингга унчалик ишонмаяпман. Қара, шу изғиринда битта кофтада совуқ қотиб туришимга сен без бўлиб қараб турибсан. Яхши кўриш шунақа бўладими?
Васенька (таслим бўлиб). Совуқ едингми?..
Макарская (калит билан эшикни оча туриб). Ана… Баракалла. Яхши кўрсанг гапимга киришинг керак. (Остонада тўхтаб.) Менга қара, икки қулоғинг билан ҳам яхшилаб эшитиб ол, бундан буён мени кутма ҳам, кузатиб ҳам юрма, итнинг думидай менга эргашма ҳам! Негаки, бундан барибир ҳеч нарса чиқмайди… Энди уйингга бориб ухла. (Уйга кириб кетади.)
Васенька (эшикка яқинлашади, аммо у ёпилиб қолади). Оч, эшитяпсанми, эшикни оч! (Тақиллатиб.) Бир дақиқага очгин! Сенда гапим бор! Эшитяпсанми, оч деяпман!
Макарская (деразадан). Бақирма! Бутун шаҳарни уйғотворасан!
Васенька. Уйғонса уйғониб ўлмайдими?! (Эшик тагига ўтиради.) Менинг қанчалик аҳмоқлигимни билиб қўйишсин-да!
Макарская. Нега тушунмайсан, тентаквой, мен сендан ўн ёш каттаман! Бундан ташқари, биз бошқа-бошқа одамлармиз: орзуларимиз бошқа, мақсадларимиз бошқа, идеалларимиз бошқа! Буларнинг барини мактабда тушунтириши керак эди-ку. Бир-биримизга умуман тўғри келмаймиз! Сен ўз тенгингни топишинг керак. Ҳозир мактабда севги-муҳаббат мумкин, шекилли? Биз ўқиган пайтларда мумкин эмас эди…
Васенька. Қўйсанг-чи бўлмағур гапларни.
Макарская. Бўпти, одамга ўхшаб гапирсам тушунмайсан чоғи. Сен жонимга тегиб кетдинг! Чарчадим сендан! Турқингни кўришга тоқатим йўқ! Эртадан бошлаб қорангни кўрмай бу ерда!
Васенька (деразага яқинлашиб). Яхши. Энди мени кўрмайсан. (Мотамсаро.) Умуман кўрмайсан…
Макарская. Боланинг томи кетиб қопти!
Васенька. Эртага кўришайли-ик?.. Бир мартагина! Ярим соатга! Охирги марта! Майли деяқол, бир жойинг камайиб қоладими?
Макарская (кесатиб). Яна нима? Бир марта учрашувга рухсат берсанг, канадай ёпишиб оласан. Мен сени яхши биламан.
Васенька (тўсатдан). Ифлос! Ифлос!
Макарская. Ни-ма?! Нима дединг?! Вой, жўжахўроз-ей!.. Оғзидан она сути кетмаган-у, сапчишини қара! Йўқ, эрга тегмасам бўлмайди! Онам тўғри айтган экан: эр – қозоннинг қопқоғи, деб! Қозон очиқ бўлса ит ҳам, мушук ҳам бурнини тиқиб ўтади! Йўқол бу ердан!
Сукут.
Васенька. Кечир… Қизишиб кетдим…
Макарская. Қани, бир туёғингни шиқиллатиб қол-чи, мишиқи! (Деразани шарақлатиб ёпиб қўяди.)
Васенька подъезд томон юради. Бусигин билан Сильва пайдо бўлишади.
Сильва. Боплаб кетишди-ку, а?
Бусигин. Бироз дам олайлик.
Сильва. Лекин, анави оқишдан келгани чаккимас, а, нима дединг?
Бусигин. Бўйи пастроқ экан.
Сильва. Ахир, ўшанисини ёқтирувдинг-ку?
Бусигин. Энди ёқтирмай қолдим.
Сильва (соатига қараб ҳуштак чалиб қўяди). Соат неча бўлди экан?
Бусигин (у ҳам соатига қарайди). Ўн бир ярим.
Сильва. Неча?.. Табригимни қабул айланг, охирги электричкага кеч қолибмиз.
Бусигин. Ростданми?
Сильва. Тамом! Эрталаб соат олтигача омон бўл!
Бусигин ҳуштак чалиб юборади.
Сильва (совуқдан қалтираб). У-у… Баттар бўлинглар, жаноб тўнкалар! Кузатиб қўйиш ана шунақа бўлади…
Бусигин. Уйгача анчами?
Сильва. Камида ўн икки километр чиқади. Нима жин уриб ўшаларга илакишиб қолдик?
Бусигин. Қаерга келиб қолдик ўзи, нотаниш жойлар?
Сильва. Қишлоқнинг ҳам қишлоғи!
Бусигин. Бу ерда танишлардан йўқми?
Сильва. Қаёқда! На таниш бор, на мелиса!
Бусигин. Тушунарли. Ўткинчилар бордир?
Сильва. Қишлоқ деб қўйибди буни – қоронғи тушмасдан ётиб олишади. Ҳозир тушларининг еттинчи сериясини кўришаётгандир.
Бусигин. Унда нима қилдик?
Сильва. Отинг нимайди сенинг? Кечирасан, ҳали кафеда яхши эшитолмай қолдим.
Бусигин. Мен ҳам эшитолмай қолдим.
Сильва. Кел, бўлмасам, бошқатдан танишамиз.
Бусигин (қўл олишиб). Бусигин. Владимир.
Сильва. Севостьянов. Семён. Оддий қилиб Сильва десанг ҳам бўлаверади.
Бусигин. Нега Сильва?
Сильва. Ким билади дейсан. Кўча-жўралар шунақа деб лақаб қўйишга қўйишди-ю, лекин маъносини тушунтириб ўтиришмади.
Бусигин. Сени қаердадир кўрганман. Марказий кўчадами…
Сильва. Бўлмасам-чи! Мен ҳар куни кечқурун соат саккиздан ўн биргача ўша ерда бўламан-ку!
Бусигин. Бирон иш-пиш қиласанми?
Сильва. Албатта-да. Ҳозирча савдода. Агентман.
Бусигин. Бу қанақа иш бўлди?
Сильва. Ишдақа иш. Ҳисоб-китоб, назорат. Ўзинг-чи, нима иш қиласан?
Бусигин. Талабаман.
Сильва. Жуда яхши. Менга ёқиб қолдинг – дўст бўламиз. Мана кўрасан, мен садоқатли одамман.
Бусигин. Шошма, кимдир келяпти.
Сильва (совуқдан қалтираб). Совуқ еб кетдик, де.
Қўшни сайрдан қайтяпти.
Бусигин. Салом.
Қўшни. Салом.
Сильва. Бу ерда тунгги клуб борми, оқсоқол?
Бусигин (Сильвага). Шошмай тур. (Қўшнига.) Бу ерда автобус бекати борми?
Қўшни. Бекат?.. Ҳа, йўлнинг нариги томонида.
Бусигин. Охирги автобусга улгурамизми?
Қўшни. Улгурсаларинг керак. (Бир муддат ўйланиб туриб.) Энди улгуролмайсизлар, шекилли.
Бусигин. Менга қаранг, қаерда бир кеча тунасак бўлади. Меҳмонга келувдик, электричкага кеч қолиб кетдик.
Қўшни (уларга гумонсираб қараганча). Бўп туради…
Сильва. Биз бир амаллаб тонг оттириб олсак бўлди, кўрпа-тўшак ҳам шартмас…
Қўшни. Тушуниб турибман…
Сильва. Иссиқроқ бўлса бўлди, даҳлизми, печканинг орқасими…
Қўшни. Йўқ, йигитлар, йўқ! Иложим йўқ!..
Бусигин. Нега ахир?
Қўшни. Менга-ку, барибир-а, уйда бир ўзиммасман-да. Ўзларинг тушунасизлар-ку, хотин, қайнона, деганларидай…
Бусигин. Тушунарли.
Қўшни. Ўзимга қолса жон дердим.
Бусигин. Эҳ, отахон, отахон…
Сильва. Шимни ечиб, лозим кийиб олинг, оқсоқол!
Қўшни ҳадиксираганча индамай ғойиб бўлади.
Бу шамол қаёқдан пайдо бўлди? Ҳаво туппа-тузик эди, бирпасда айниди-қолди!
Бусигин. Ёмғир ёғса керак.
Сильва. Ҳа, шу етмай турувди!..
Бусигин. Қорга айланиши ҳам мумкин.
Сильва. Эҳ, хомкалла, иссиққина уйда ўтирсам бўлмасмиди! Зерикмайсан. Дадам ғирт масхарабоз – доим бирон ғавғони бошлаб юради. Мана, масалан, кеча. Бу қилиқларинг, дейдилар, менинг мана бу еримга келди, сенинг дастингдан кўчада бош кўтариб юролмай қолдим, дейдилар. Мана сенга охирги йигирма сўм, қовоқхонага бор-да, тўйгунингча ичиб тўполон қил. Шунақа тўполон қилки, сени бир-икки йилгача кўрмай, дейдилар!.. Қалай тарбия, а?
Бусигин. Ҳа, даданг ақлли одам экан.
Сильва. Сенда-чи?
Бусигин. Нима менда?
Сильва. Даданг билан келишмовчиликларингни айтяпман.
Бусигин. Бизда ҳеч қанақа келишмовчилик йўқ.
Сильва. Наҳотки? (Интервью олаётган мухбирга тақлид қилиб.) Айтинг-чи, сиз бундай муваффақиятга қандай қилиб эришдингиз?
Бусигин. Жуда оддий. Менинг отам йўқ.
Сильва (юзидаги табассум ўчиб).А-а, унда бошқа гап… Уйинг борми?
Бусигин. Йўқ, ётоқхонада тураман.
Сильва. Мединститутникими?
Бусигин. Топдинг… Чиндан ҳам бу ернинг об-ҳавоси расво экан.
Сильва. Шуям баҳор бўлди-ю!.. Устига-устак бир ойдан бери уйқунинг тайини йўқ.
Бусигин. Бўпти, сен манави подъездни қара, мен ҳовлиларни айланаман. Жой берадиган бирор раҳмдил топилиб қолар. (Макарскаянинг деразасига яқинлашади.)
Сильва подъездга кириб кетади.
(Деразани тақиллатиб.) Ҳў, ким бор?.. (Яна тақиллатади.) Ҳў, бирон тирик жон борми?
Макарская (деразани очиб). Ким у?..
Бусигин. Ассалому алайкум, яхши қиз. Сиздан бир илтимос, электричкадан қолиб кетдим, совуқда энамни кўраяпман.
Макарская. Хомтама бўлма, жой йўқ!
Бусигин. Шошманг, аввал “берди”сини эшитинг.
Макарская. “Олди”сини ҳам, “берди”сини ҳам эшитмайман! Уйда ёлғизман.
Бусигин. Яхши-ку.
Макарская. Нимаси яхши? Ёлғиз аёлман, деяпман!
Бусигин. Жуда яхши! Демак, жой мўл!
Макарская. Жинни-пиннимасмисан! Билмаган-танимаган одамни қандай уйимга қўяман?
Бусигин. Буни дарров тузатамиз! Марҳамат! Бусигин Владимир Петрович. Талаба.
Макарская. Нима бўпти шунга?
Бусигин. Ҳеч нима. Энди биз танишмиз.
Макарская. Шунинг ўзи етарли деб ўйлайсанми?
Бусигин. Яна нима?.. Ҳа-я… Олдиндан фол очмоқчи эмасман-у, лекин сиз менга ёқа бошлаяпсиз.
Макарская. Сурбет.
Бусигин. Шундай чиройли қизга бундай қўполлик сира ярашмас экан. Сиз, яхшиси, айтинг-чи, совуқ, кимсасиз қоронғи уйда ёлғиз ётгани қўрқмайсизми?
Макарская. Йўқ, қўрқмайман – итим бор!
Бусигин. Кечаси тўсатдан мазангиз қочиб қолса, сиз шўрликка бир пиёла сув берадиган одам ҳам йўқ. Бу ишни итингиз қилиб беролмайди.
Макарская. Қўрқманг, касал бўлмайман! Кўп гап – эшакка юк! Бошқа сафар гаплашармиз, хайр!
Бусигин. Бошқа сафар – қачон? Эртагами? Эртага хабар олайми?
Макарская. Уриниб кўринг-чи.
Бусигин. Эртагача етиб бормасам керак – совуқда тараша бўп қоламан.
Макарская. Сени жин ҳам урмайди.
Бусигин. Менимча, сиз, яхши қиз, бизни совуқдан қутқара оласиз.
Макарская. Бизни? Ҳали бир ўзингмасмисан?
Бусигин. Ҳамма гап шунда-да, шеригим ҳам бор…
Макарская. Ўзинг бир қоп ташвиш бўп турибсан, шеригинг билан икки қоп ташвиш бўларкансизлар-да! Хуш келибсизлар! (Деразани тарақлатиб ёпиб олади.)
Бусигин. Ана, гаплашиб ҳам олдик… (Ҳовлини кесиб ўтиб, кўчага чиқади. У ёқ-бу ёққа аланглайди.)
Сильва пайдо бўлади.
Қалай бўлди?
Сильва. Бекорга овора бўляпмизми, дейман-да. Учта хонадоннинг қўнғироғини босдим – ит ҳам акилламади. Қўрқишяпти, менимча…
Бусигин. Шайтон топмас жойлар экан… Бу ерларда ўлигимизни ҳам топишолмайди.
Сильва. Тўғри. Яна бир соат турсам, ҳайкал бўп қоламан. Кўнглим сезяпти.
Бусигин. Подъездда тунасак-чи?
Сильва. У ер ташқаридан баттар – елвизак. Подъездни иситадиган замонлар ўтиб кетган. Бу совуқда ажалимиздан беш кун бурун ўлиб кетиш ҳеч гапмас…
Бусигин. Ҳа-а, атрофда юзлаб иссиқ уйлар бўлатуриб, совуқдан ўлиб кетиш алам қилар экан.
Сильва. Э, уйлари бошидан қолсин! Атрофда қанча ичкилиг-у, қанча газаклар увол бўлиб ётибди! Устига-устак, қанчадан-қанча ёлғиз аёллар! Бунга қандоқ чидаб бўлади? Кетдик, ҳамма эшикларни бир чеккадан тақиллатиб чиқамиз!
Бусигин. Шошма, нима деймиз?
Сильва. Нима дердик, электричкадан кеч қолдик, деймиз.
Бусигин. Ишонишмайди.
Сильва. Совуқ еб кетдик, деймиз.
Бусигин. Нима бўпти? Ким бўпсанки, сен учун ҳамма куйиб-пишса? Ҳозир қаҳратон қишмас, эрталабгача ўлиб қолмайсан.
Сильва. Йўлтўсарлардан қочиб юрибмиз, бизни ўлдиришмоқчи, десак-чи?
Бусигин кулади.
Наҳотки шундаям қўйишмаса?
Бусигин. Одамларни яхши билмас экансан.
Сильва. Сен биласанми?
Бусигин. Биламан. Оз-моз. Бундан ташқари мен одам психологияси ҳақида маърузаларга бориб тураман. Физиология, психоанализ деган нарсаларга қизиқаман. Бунинг оқибатида одамлар ҳақида нималарни билганимни айтайми?
Сильва. Айт.
Бусигин. Одамзоднинг териси қалин бўлади, шунинг учун ҳам унча-мунча нарса таъсир қилавермайди. Рост гапинг – бир тийин, ёлғон гапга ишонишга мойил бўлади. Шунда ҳамманинг раҳмиям келади, жой ҳам беради.
Сильва. Ҳмм… Гапинг тўғри. Аввал уларни уйғотиш керак. (Баланд овозда қўшиқ айтади.) Тунги кўча чироқлар тебранганда,
Ёлғиз юрмаганингиз маъқул…
Бусигин. Қўйсанг-чи.
Сильва (парво қилмай). Қовоқхонадан келяпман,
Манзилимга етяпман.
Йиқилиб, гандираклаб,
Уйим сари келяпман.
1-қўшнининг овози (тепадаги балкондан). Э-эй, филармония! Бемаҳал қичқирган хўроз нима бўлишини биласизларми? Шўрва бўлади!
Сильва (бошини кўтариб). Шўрвангиз иссиқми ишқилиб?
2-қўшнининг овози (бошқа балкондан). Қани, туёқларингни шиқиллатиб қолинглар-чи! Ўзимизнинг безориларимиз ҳам етиб ортади!
Сильва. Етиб ортади? Биз етмай турибди деб, шаҳардан гастролга келувдик.
Яна бир қўшнининг овози. Аблаҳлар!
Деразанинг тарақлаб ёпилгани эшитилади.
Сильва. Танидингми? Ҳалиги отахон. Жа юмшоқ супурги эди-ю, энди ботир бўп қоптими?
Бусигин. Ҳа-а…
Сильва. Инсониятга нисбатан ишонч сўнди! (Совуқ еб.) Уфф…
Бусигин. Подъездга юр, шамол камроқ.
Улар подъезд томон юришмоқчи эди, шу пайт деразалардан бирида чироқ ёнади. Икковлон тўхтаб қолишади.
Сен ўша эшикнинг қўнғироғини босганмидинг?
Сильва. Йўқ. Қара, кимдир кийиняпти.
Бусигин. Икки киши экан.
Сильва. Бу ёққа келишяпти. Омадимизни бир синаб кўрайлик.
Бусигин ва Сильва бир чеккага чиқадилар. Подъезддан Сарафанов чиқиб келади. У ёқ-бу ёққа қараб олиб, Макарскаянинг уйи томон яқинлашади. Бусигин билан Сильва кузатиб туришибди.
Сарафанов (эшикни тақиллатиб). Наташа!.. Наташенька!.. Наташа, деяпман!
Макарская (деразани очиб). Қанақа оқшом бўлди-а? Сира тинчлик йўқ! Тағин ким бўлди?
Сарафанов. Наташенька! Минг бор узр! Бу мен, Сарафановман.
Макарская. Андрей Григорьевич? Сизни танимабман.
Бусигин (шивирлаб). Қизиқ бўлди-ю… Хонимча бизни танимас экан-да, анови чолни танир экан… Жуда қизиқ…
Сарафанов. Наташенька, азизим, бемаҳалда безовта қилганим учун кечиринг, лекин сиз менга ҳозир, шу топда керак бўлиб қолдингиз.
Макарская. Ҳозир очаман. (Ғойиб бўлади. Сарафанов ичкарига киради.)
Сильва. Бу нимаси?! Менимча, у йигирма бешдан ошмаган.
Бусигин. Чоли тушмагур камида олтмиш ёшни уриб қўйган бўлса керак.
Сильва. Вой, қариб қуйилмаган-ей!.
Бусигин. Хўш-хўш-хўш, бу ёғи янаям қизиқ бўляпти-ку… Чолнинг уйида, дейман, ҳеч ким қолганмикан? Афтидан, кампири бўлмаса керак.
Сильва. Унинг уйида битта бола кўрингандай бўлди.
Бусигин (ўйчан). Битта бола, дейсанми?
Сильва. Кўринишдан 14–15 ларда.
Бусигин. Демак, ўғли… Юр, танишиб келамиз.
Сильва. Ким билан?
Бусигин. Ўша йигитча билан.
Сильва. Қайси йигитча билан?
Бусигин. Андрей Григорьевичнинг ўғли билан.
Сильва. Нима дейсан?
Бусигин. Ҳеч қурса, исиниб оламиз. У ёғи бир гап бўлар. Юр.
Сильва. Ҳеч балога тушунмаяпман.
Бусигин. Э, юр дегандан кейин юради-да!
Сильва. Бу кечани милицияда ўтказамиз-ов. Кўнглим сезяпти.
Улар подъездда ғойиб бўлишади.
(Давомини журналдан ўқийсиз)
Рус тилидан Шароф БОШБЕКОВ таржимаси
2020/3
Ижтимоий тармоқларда ёйиш: