ADABIYOT NAZARIYASI

ADABIYOT NAZARIYASI — adabiyotshunoslik fanining bir boʻlimi. Badiiy adabiyot, uning jamiyat hayotida tutgan oʻrni va ahamiyati, yaratilish qonuniyatlari, taraqqiyot yoʻllarini, badiiy asarning tasviriy hamda ifoda vositalari, tarkibiy qismlari, adabiy turlar va janrlarini oʻrganadi. Adabiyot nazariyasi badiiy soʻz sanʼatining ijodiy tajribalariga asoslanib, oʻzining barcha nazariy xulosalarini yaxlit bir davr yoki davrlarning badiiy soʻz mahsuli hamda ayrim badiiy asarlarining tahlilidan, tarixiy-adabiy jarayonni oʻrganishdan keltirib chiqaradi. Badiiy adabiyotni bevosita yaratuvchilarning adabiy ijod haqida aytgan fikrlari ham Adabiyot nazariyasi tomonidan eʼtiborga olinadi, ammo bu borada Adabiyot nazariyasi badiiy ijod tajribalarida tasdiqlangan ijodiy haqiqatlarga murojaat qilib boradi. Adabiyot nazariyasi adabiyotning boshqa ijtimoiy ong shakllaridan farqli jihatlarini ham belgilab beradi. Sanʼat turi sifatida adabiyotning uziga xosligi uning soʻz vositasida obraz yaratishida koʻzga tashlanadi. Shuning uchun ham Adabiyot nazariyasida badiiy, obrazli tasvir va ifoda masalalari ham oʻrganiladi. Badiiy adabiyotda mazmun bilan shakl birligi va mutanosibligi Adabiyot nazariyasining bosh masalasidan biri hisoblanadi. Mazmunsiz shakl boʻlmaganidek, shaklsiz mazmun ham boʻlmaydi. Har qanday shakl mazmunlashganidek, har qanday mazmun shakllashgandagina toʻla voqe boʻladi. Mazmun — badiiy asarning hamma qismlarini belgilovchi, uyushtiruvchi asos. Badiiy adabiyotda mazmun — jonli hayot, uning xilma-xil qirralari, murakkabligi, boyligi va goʻzalligidir. Har qanday gʻoya badiiy asarning mazmunini tashkil eta olmaydi, u faqat badiiy xususiyatga egaligi, inson, jamiyat uchun ahamiyatliligi b-n barchani qiziqtira olgan gʻoyalargina badiiy asar mazmunini tashkil etadi. Badiiy shakl ham mazmunga nisbatan farqsiz hodisa emas. Chunki har qanday gʻoya hayotning oʻzida aniq hayotiy hodisa shaklida namoyon boʻladi, bu hodisaning shaklini mazmundan ajratib boʻlmaydi. Binobarin, har qanday badiiy gʻoya oʻziga mutanosib badiiy shakldagina oʻz mohiyatini toʻla namoyon etadi. Alisher Navoiy «Xamsa»da oʻz zamonida shoirlik daʼvo qilib yurgan koʻplab kishilarning shakl bobidagi noʻnokligini qoralaydi. Chunki, faqat shakli mazmuniga toʻla mos boʻlgan asargina haqiqiy badiiy asar boʻla oladi. Shuning uchun ham Adabiyot nazariyasi badiiy asarning tarkibiy qismlari (syujet, konflikt, kompozitsiya va b.), adabiy turlar va janrlar haqidagi masalalarni keng yoritadi. Insoniyat tarixida boʻlgan ijodiy uslublar, adabiy oqimlar, maktablar Adabiyot nazariyasida oʻzining aniq taʼrifu tavsifini topali. Oʻtmish adabiyot bilan hozirgi zamon adabiyoti oʻrtasidagi doimiy vorislik (anʼana va yangilanish) masalalari ham Adabiyot nazariyasiga aloqadordir. Turli xalqlar adabiyotlari oʻrtasidagi oʻzaro taʼsir va bir-birlarini boyitishdan iborat ijobiy tarixiy jarayonning qonuniyatlarini aniqlash ham Adabiyot nazariyasining doimiy oʻrganuvchi sohalaridan birini tashkil etadi. Dunyo xalqlari sheʼriyatiga xos tizimlar, ularning tuzilishi va shakllari Adabiyot nazariyasining bevosita tadqiqot manbaidir. Badiiy adabiyotning oʻtmishi, hoz. ahvoli va istiqboldagi rivojlanish tamoyillarini belgilab berish Adabiyot nazariyasining eng muhim vazifasi sanaladi.