Abdurahmon Akbar

Abdurahmon Akbar 1962-yilda Yangiyoʻl tumani Niyozbosh qishlogʻida tavallud topgan. U 1987-yilda hozirgi Mirzo Ulugʻbek nomidagi Oʻzbekiston Milliy universitetining jurnalistika fakultetini bitirgan. A. Akbar “Kichkintoy va paxtaoy”, “Ehtiyotkor toshbaqa”, “Uyquchining tushlari” kabi oʻndan ortiq sheʼriy kitoblar muallifi.

Abdurahmon Akbar ijodi rang-barang mavzuda, shirali, taʼsirli yozilganligi bilan ajralib turadi. Aksariyat sheʼrlarining qahramonlari koʻngillari osmon kabi musaffo, shaloladek quvnoq, orzulari buloqlar suvidek toza, shamoldek tinim bilmaydigan bolakaylar ekanligining guvohi boʻlasiz.

Kichkintoylar dunyoni oʻzgacha idrok qiladilar. Kattalar uchun oddiy tuyulgan narsalar ular koʻz oʻngida fojiali koʻrinishi, kattalar uchun ogʻriqli va armonli tuyulgan yechilmas masalalar esa ular nazarida oddiy, yechimini topishi qiyin emas. Masalan, mana bu sheʼriy parchadagi kabi:

Meni koʻrsa togʻamning koʻzlariga yosh kelar,

Botirim, polvonim deb opichlab yurar uzoq.

Yoshi dadajonimdan ancha kichik boʻlsa-da,

Gʻoʻzasi kabi rangpar, paxtasidek sochi oq.

Ona, togʻamning nega bitta ham bolasi yoʻq?

Qiliqlari, yuzlari menga rosa oʻxshaydi,

Menga oʻxshab arazchi, menga oʻxshab hazilkash.

Ammo bitta gapiga sira tushunolmayman,

Nimaydi, ha, “Bunchalar, bunchalar qiyin yashash?”

Ona, togʻamning nega bitta ham bolasi yoʻq?

Shoirnnig “Iltimos” deb atalgan sheʼrining adabiy qahramoni togʻasining ushalmagan armoniga mana bu yoʻsinda nuqta qoʻyishga bel bogʻlaydi:

Ertakdagi parilar sarvqomat desalar,

Ulardan goʻzal derdim Lobaroy kennoyimni.

Kasal boʻlib qolasiz yigʻlayversangiz agar,

Desam ham koʻzin yoshlab solib berdi joyimni,

Ona, togʻamning nega bitta ham bolasi yoʻq?

Akam, opachalarim xafa boʻlishsa boʻlar,

Mening aytganimga ham bir borgina kiringlar,

Koʻnmasangiz agarda uydan qochib ketaman,

Meni kichik togʻamga oʻgʻil qilib beringlar.

Ona, togʻamning axir bitta ham bolasi yoʻq.

Bu Abdurahmon Akbarning armon haqidagi sheʼri:

Aʼlochi qiz edi Nigora,

Darslaridan sira qolmasdi.

Ahvol soʻrab borgan paytimiz –

U oʻrnidan tura olmasdi.

Shoir sheʼrlarining ikki xususiyati mazkur satrlarda yaqqol namoyon boʻladi. Birinchisi: Nigoraning darslardan sira qolmasligi, lekin uning yura olmasligi zamirida ilojsizlik, taqdirning achchiq haqiqati yotadi. Va ikkinchi xususiyat – bolalar sheʼriyatida ham tabiat tasvirini voqealar rivoji bilan uygʻunlikda berish:

Sogʻaymadi sinfdoshimiz

Oxirgi kun qorayganda qosh.

…Derazada bizlar keltirgan

Atirgullar qolgandi soʻlib…

Armon va ilojsizlikka sheʼrning soʻnggi misralari goʻyo soʻnggi nuqtani qoʻygandek boʻladi:

Koʻzimizni qizartirdi gʻam,

Qalbimizdan armon ketmadi.

Koʻtaraylik tobutin desak,

Boʻyimiz yetmadi, yetmadi…

Bu kabi qarama-qarshiliklar koʻplab shoirlarning ijodiga xos. Asosiy fikr bu emas. Asosiysi shundaki, Abdurahmon Akbar oʻz ijodiy izlanishlari bilan hozirgi zamon oʻzbek bolalar sheʼriyatiga lirik kayfiyat va bola kechinmalarini qahramon tilidan berishning oʻziga xos uslubini olib kirdi.

Shoir “Qoʻrqqanga qoʻsha koʻrinar” nomli sheʼrida bolakaylarni mard, botir va ziyrak boʻlishga daʼvat etadi:

Kech kirib, koʻkda hali

Oy kezmagan pallada,

Norni kuchuk quvlabdi

Sukut toʻla dalada.

Yetib olsa tishlaydi

Degan xayolga borib,

Chopibdi Nor bechora

Oyogʻin qoʻlga olib.

Ortda qolibdi dala,

Ortda qolibdi ariq.

Toshkoʻchaga yetganda

Toyib ketibdi qattiq…

Koʻzin ochib qarasa,

Yuragi urib duk-duk,

Oʻzin Laychasi emish

Oʻsha… “quvlagan” kuchuk.

Taniqli adabiyotshunos Rahmatilla Barakayevning Abdurahmon Akbar ijodiga bergan bahosi ham eʼtiborga loyiq. Muallif “Istiqlol davri bolalar adabiyoti: anʼana, vorislik va izlanish” nomli tadqiqotida shoir ijodining quyidagi qirrasiga alohida eʼtibor qaratadi: “Abdurahmon Akbarning mumtoz adabiyotimizdagi qofiyali nasr (saj)ni eslatuvchi “Shoir dadam haqida sheʼriy hikoyalar” turkumini sheʼriy shaklga sigʻmagan fikrlar tizimi deyish toʻgʻriroq boʻlar edi. Abdurahmon bu sheʼrlari bilan bolalar adabiyotimizga fikrlovchi, oʻychan bola timsolini olib kirdi. Besh sheʼriy hikoyadan tarkib topgan turkum shoir dadasining armon-u iztiroblarini, dard-u tashvishlarini eshitib qolib, jajji yuragiga sigʻdira olmay, toʻlqinlanib soʻzlayotgan bolakay tilidan hikoya qilinadi. Jumladan, “Dadamning qalbi” sheʼriy hikoyasida shunday deyiladi:

“Armon uyasimish dadamning qalbi, dadamning qalbida kularmish sevinch. Dadamning qalbida ummon bor emish. Bor emish dadamning qalbida ilinj.

Yozgan uch-toʻrt sheʼri dadam qalbining topgan quvonchi-yu ozori emish. Dadamning yuragi dunyo koʻrmagan sonsiz fikrlarning mozori emish…”

Ichki qofiyalanishga uygʻun boʻlgan soʻz takrorlari va bolakayning moʻjaz taxayyul olamiga sigʻmagan nogahoniy qiyoslar ushbu turkumga mansub sheʼriy hikoyalarning shaklan va mazmunan mukammalligini taʼminlaydi.

A. Akbarning shakliy izlanishlari ham eʼtiborga molik. Uning raqamli sheʼrlari kichik maktab yoshidagi bolalar sheʼriyatini yangicha shakl va mazmun bilan boyitdi:

“Aka, qanday yuribsiz,

Soz ketyaptimi xizmat?

Askarlikka koʻnikib

Ketgandirsiz batamom.

Buvim, qoʻni-qoʻshnilar

Sizga yoʻllashdi salom.

Q3oq-q3oq ch3moma

Terib qaytsak adirdan.

Koʻchamizni nomlashib,

Ketishibdi yangidan.

“Ul. Zarechnaya” emas,

Bilib qoʻying, aka, siz,

Endi bizning uy-hovli

“1lik” koʻcha, 18!

“Paxtakor” ham ketma-ket

Q3ib turibdi zafar.

lmas, 3ta, toʻp urdi

Ilhom kechagi safar…

(“Salom xat”)

Sinchkov bolalarning tiyrak nigohi bahorda tabiatning gul ochib yangilanishi, adirlardan bolalarning zavq-shavq bilan quchoq-quchoq chuchmomalar terib kelishlari bormi, Mustaqillik sharofati bilan koʻchalarimiz nomlari milliylashgani (“3apeuHan” emas – “Birlik”) bormi, “Paxtakor”ning ketma-ket zafar quchayotgani bormi, aslida yosh bola qiyofasiga musavvir shoirning gʻaroyib moʻyqalami chizayotgan turfa chizgilardir…

Bunday sheʼriy usul oʻzbek bolalar adabiyoti uchun yangilik. Bu sheʼrlarning oʻziga xosligi haqida fikr yuritilganda, dastavval, ijodiy izlanish mahsuli sifatida baholash joiz. Zero, yosh kitobxon sheʼr oʻqir ekan, hatto uning gʻayritabiiy shaklidan ham zavq topadi. Harflar raqamlar bilan uyqalashib ketgan bunday sheʼriy usul yosh kitobxon uchun ham hayratli, ham qiziqarli topilma.

Shoirning ijodini kuzatgan adabiyotshunos Zamira Ibrohimova Abdurahmon Akbarning hayotiy voqea va xayoliy tasavvurlardan taʼsirchan manzaralar yaratgani haqida, jumladan, shunday yozadi: “Bu manzaralar xuddi aqlli farzand oilaga fayz-baraka, ota-onaga rahmat olib kelganday, koʻngillarda mamnuniyat tuygʻularini paydo qilib, yosh kitobxonning xayolot olamini boyitadi, kengaytiradi: oʻquvchi chirildoqlarning sokin oqshomni toʻldirib kuylashlarida osoyishtalik gashtini anglagandek, yogʻgan yomgʻir tomchilaridagi moʻjizani tuygandek, asalari, chumolilarning mehnatiga xos goʻzallik, fayzziynatni koʻrgandek boʻladi”.

Yetti qalam, yetti rang,

Yetti ohang – kamalak.

Qayerlarda yuribsan,

Quyosh – sochi jamalak?

Qalamlaring topildi,

Qalamdonni qoʻyatur,

Kel, quyoshjon, tezroq kel.

Rasm chizib ber bizga,

Oʻchirgʻiching boʻlar yel…

Million yilki, ahvol shu,

Yerliklar kutib tolar.

Qalamlar bor paytda

Quyosh “yoʻqolib” qolar.

Bulut – qogʻoz ham tayyor.

Sanʼatingdan bahramand

Boʻlaylik bizlar bir bor.

(“Kamalak”)

Bolalar olamida mayda va ahamiyatsiz narsalar uchramaydi, yaʼni kattalar mutlaqo nazarga ilmaydigan, eʼtibor bermaydigan, ular uchun ahamiyatsiz koʻringan narsalar bola nazarida oʻzgacha, ajib bir qiyofada jonlanadi. Masalan, jajji Zeboxon birinchi marta qoʻshaloq giloslarni koʻrib, ularning oʻrtoq boʻlib olishganidan (“Oʻrtoqlar”) quvonadi. Yoki Sevinchoy issiq choydan koʻtarilayotgan bugʻni koʻrib “choyim uchib ketayapti” deb (“Sevinchoy haqida sheʼr”) hayratlanadi. Yulduzoy esa oʻziga yoqqan fasl haqida samimiyat bilan “Yozda yoz fasli, kuzda boʻlsa kuz” (“Eng toʻgʻri javob”) deb koʻnglidagini aytadi.

Darhaqiqat, ularning dunyosida yolgʻon yoʻq. Shoir bolalikning musaffo olami har kuni quvonchlarga, kashfiyotlarga toʻliq ekanligini nozik did bilan kuzatadi va mahorat bilan badiiy qiyofalarda gavdalantiradi: Gilos qoqib bergandim Zeboxonga erinmay.

Oldiga qoʻshalogʻi

Qarang, tushib qolibdi.

Qiqirlar Zebogina

Ularni qoʻldan qoʻymay:

– Dada, giloslarimiz

Oʻrtoq boʻlib olibdi!

(“Oʻrtoqlar”)

Shoir koʻpgina sheʼrlarida hayotning “anglab boʻlmas murakkab” tomonlari haqidagi fikrlarni ilgari surishga intiladi. “Yolgʻiz farzand”, “Umid haqida sheʼr”, “Iltimos”, “Chivin” kabi sheʼrlarida nafaqat tabiatni, bolalarni ham asrash, qadrlash kerakligi kuyunchaklik bilan uqtiriladi. Bu sheʼrlarga xos umumiy xususiyat shundaki, ularda kattalar adabiyoti mavzusiga doir insoniy dardlar aks etgan. Shoir yosh kitobxonga ishonadi, uning nimalarnidir tushunmay qolishidan choʻchimaydi.

Soʻzimizni muxtasar qilib aytadigan boʻlsak, Abdurahmon Akbar qalamiga mansub sheʼr va tarjimalarda bolalar dunyosiga chuqurroq kirib boriladi, ularda fikr aniq va loʻnda ifodalanadi. Asarlar tilining sodda va ravonligi, tasvir vositalarining puxtaligi, jahon bolalar sheʼriyatining eng yaxshi anʼana va usullarini, shakllarini oʻzida omuxta qilganligi bilan nafaqat yosh kitobxonlar, shu bilan birga katta yoshdagi adabiyot, sheʼriyat muxlislari eʼtiborini ham torta oladi. Yoshlarning barkamollikda, bugunning va kelajakning egasi ekanini his etib ulgʻayishlariga koʻmak beradi.

Mamasoli JUMABOYEV

“Bolalar adabiyoti” (Oʻqituvchi” nashriyot-matbaa ijodiy uyi, Toshkent, 2013) darsligidan