Rangi sariq kuzak bizga mehmondir

ERK YOʻLI

Bari yolgʻon,

Shu yoʻlgina chin.

Bu yoʻlda yurmaysan, uchasan.

Faqat unda ketmoqlik uchun

Oʻzing bor-yoʻgʻingdan kechasan.

Otlanarkan tong yoki kechda,

Ichga toʻldir ozodlik kuyin.

Bor lash-lushing birma-bir yechda,

Boshdan-oyoq hurlikka kiyin.

Baxtga toʻyin,

Kerak tamomi

Muhtojlikdan oʻzni qutqarmoq.

Xudoyimning toza yoʻlida

Qanday bayram kishansiz bormoq.

Qayirolmas hech kim shoxingni,

Qirqiladi gʻilofu, qinlar.

Boshingdagi erk kulohingni

Boshing olmay ololmasinlar!

Ololmasinlar!!!

MEHMONDIR

Odam oʻgʻli bu dunyoga mehmondir.

Mahtumquli

Mehmon erur – asli dunyoda bari,

Rangi sarigʻ kuzak bizga mehmondir.

Yurakka mehmondir gʻalayonlari,

Tizingdagi mador tizga mehmondir.

Besh kunlikdir bu dunyoning yorugʻi,

Yerga tushgay bul kun koʻkdagi tugʻi.

Ketmoq uchun koʻrar yoʻl tadorigin

Qargʻa, qiygʻir dala-tuzga mehmondir.

Gʻam kelsa ham quyib ichaberingiz,

Tiriksiz-ku, suyib ichaberingiz.

Toʻzim toʻnin kiyib ichaberingiz

Axir koʻzda jola koʻzga mehmondir.

Tilsiz boʻlsa hamki mungligʻ onangiz,

Sanchabermang koʻksiga tigʻ, taʼnangiz.

Uning bagʻir qoʻrgʻonida tunangiz

Oh, bu qoʻrgʻon, bolam, Sizga mehmondir.

Garchand bu kun bulbulning bir turiman,

Esayotgan shamolning hur-huriman.

Ketayotgan onalarning biriman,

Manim achchiq nolam Sizga mehmondir.

SEZIB QOLDIM

Beshikdin to tobut qadar muhabbat ehtiyojimdir.

Alisher Navoiy

Ketdim. Oʻyladimki sendan qutildim,

Endi sensiz kutgum har tongotarni.

Ismingni koʻksimdan chechakday yuldim,

Yor-a-b, chechak shunday ildiz otarmi?

Yor-a-b, oʻlim-ku bu ishq degani-a,

Nahot har hujayrang egallab borsa.

Nahot har chin oshiq ishq deganida

Peshonasin oʻlim gurzisi yorsa.

Qayoqdanam senga koʻngil ochdim-u,

Oʻzimni umrlik oʻtga soldim men.

Oʻlimdan qochganday sendan qochdim-u,

Sensiz oʻlarimni sezib qoldim men.

Izlab topolmayman birorta taftni,

Sensiz har qadamda urilib toshga.

Koʻksimda hech narsa ildiz otmapti,

Egallagan oʻsha chechakdan boshqa.

ONAM YODI

Bolaligim. Avji saraton

Dala. Togʻu toshlar kuymakda.

Onam ishga otlanadi tong

Rangi oʻngib ketgan koʻylakda.

Naqd taqimda sochini sochib,

Boyovutning shamoli sangʻir.

Vafo qildi birgina sochi

Eplayolmay roʻmolda tangʻir.

Borar baland boʻyli, kulcha yuz

Boʻy-boʻy juvon, sirli siyoqda.

Suyolmasdik uni qilcha biz,

Xudo suysin endi u yoqda.

Eshitaman tovushlarini,

Borar jannat malaklariday.

Tuproq toʻla kovushlari-yu

Rangi oʻnggan koʻylaklarida…

MENGA BARIBIR…

Menga baribirdir, menga farqi yoʻq

Ketsang, daryo yoʻling bogʻlasa kerak.

Faqat… namozshomgul soʻlar, barqi yoʻq

Oy osmonda yolgʻiz, yigʻlasa kerak.

Qumlari kuydirar dashtu choʻllarni

Sahrolarda sarob yutishi mumkin.

Buralib-buralib dunyo yoʻllari,

Seni adashtirib ketishi mumkin.

Menga baribirdir, ha, menga nima

Yurganimam yoʻgʻ-u aziyat chekib.

Yoʻlga chiqqach ortga qaytmasmish kema,

Qaytsa, toʻfonlarda ketarmish choʻkib.

Sen sovuqqa yoʻqsan, tagʻin, boding bor

Ketsang puxta oʻylab, sezim bilan ket.

Mening ham kichkina arzu dodim bor

Qachon, qayon ketsang – oʻzim bilan ket!

Garchand,

Menga baribirdir,

Menga farqi yoʻq…

YUKSALISHGA MAHKUMLIK

Masʼulmiz yo

Majburmiz debmas,

Mahkummiz deb bu holga yondosh.

Endi yerda sudralmoq epmas,

Endi yerdan koʻtarildi bosh!

Boz egilsa

Bosh uchar toshday,

Boz egilsa, biz oʻzi kimmiz?

Ayrilmaslik uchun ham boshdan,

Endi yuksalmoqqa mahkummiz!

Ey chirmashgan!

Qudratlan, kuch top,

Yuksak daraxt – chaqir tikan, hoʻl.

Mahkumlik bu – muqarrar azob,

Ozodlikka olib chiqar yoʻl!

TOSH YAXShI YASHAR

Sargʻayamiz sabrsizlikdan

Yomgʻirsizlik, abrsizlikdan.

Qiynalamiz jabr, soʻzlikdan

Sabr ila bardosh yaxshi yashar.

Bir kun quvonch, bir kun kelar gʻam

Bormidi-yey oʻchmaydigan sham.

Oʻtgach, narigi dunyosida ham

Egilmagan bosh yaxshi yashar.

Noni yarim, yoʻliga boqib

Joni yarim, tunlarda… oqib.

Yolgʻizlikni sevib, yutoqib

Kim aytar kundosh yaxshi yashar.

Ishqni izlab, sarson-u, daydi,

Abad kelmaslarni kutmaydi.

Ishqqa nihon, goʻrga ketmaydi,

Bizdan koʻra tosh yaxshi yashar.

BILMABMAN

Saratonim surib, yovuq keldi kuz,

Jaziramada ham titragan qalbman.

Sizsiz saraton ham ichirarkan muz

Men buni bilmabman.

Sizsiz shamol buzar qoʻrgʻon, qalʼamni

Hurkak goʻdagimni oʻksib suyaman.

Qulogʻimda titrab turgan halqamni

Koʻzdan panaroqqa olib qoʻyaman.

Koʻnglimga sigʻmaydi, koʻzimga sigʻmas,

Toʻkkan shoʻr yoshimda toyib boraman.

Sham-u, shaʼn haqida oʻylamay qoʻydim,

Gʻamdan hech kamim yoʻq, boyib boraman.

Ishqni men “ishq” debman, debman visol, koʻrk,

Dod, yod ekanini bilmabman.

Ishq ozodlik ekan, ekan qoʻrgʻon, erk,

Hayot ekanini bilmabman.

QADAH

(Ballada)

Shom shamoli izgʻigan kechda

Uchta odam oʻtirib ichdi.

Er-xotin va uchinchi erkak

Uchinchining koʻzlari sergak.

Ayol silab-siypar erini

Er bilmaydi uning yerini.

Xotin tilda bergudayin jon

Koʻkragida gʻimirlar ilon.

Qani, oldik!

Oq urarlar, oq,

Er koʻksini changallar shu choq.

Oʻh, yurakka borib yetdi oʻt

Tomirlarni kirqib ketdi oʻt.

Zahar!

Qulab, eri berdi jon,

Na qotil bor, na bir tomchi qon…

Boʻsh qadah ham ketmadi sinib,

Dasturxonga qaytdi yuvinib…

OSMON YAQIN KELAR

Osmon yaqin kelar

Judayam yaqin

Qarichlab yetasan

Ololsang chama.

Bir kuni chaqnaydi

Ulugʻvor chaqin

Bolaga aylanib

Qoladi hamma.

Buguncha kattasiz

Xafahol, zada

Yuribsiz sir tutib

Dil, qaʼringizni.

Quyuq tuman bosgan

Har bir lahzada

Bir-birovga toʻkib

Zaharingizni.

Ammo, aziz odam,

Bechora odam!

To yerning ostiga

Ketmasdan kirib,

Dunyoda behishtiy

Un ham borligin

Goʻdakka aylanib,

Shodon qiyqirib

Bir-birin quchoqlar

Kun ham borligin

Unutmang!

Osmon yaqin kelar,

Judayam yaqin…

Halima XUDOYBERDIYEVA

“Yoshlik”, 2014 yil 1-son