* * *
Onam qarib qolgan. Tushida
Soʻzlashadi u otam bilan.
Koʻzlaridan oqqan yoshida
Men otamning aksin koʻraman.
Onam qarib qolgan. Qoʻrqaman,
Baʼzan azob boʻgʻzimni qisar.
Koʻzim yumsam uni koʻraman,
Shundan yoshga toʻladi koʻzlar.
Xat yozmayman. Baʼzan sim qoqib
Hol-ahvolin soʻrayman… Ammo
Yarim tunlar uygʻonib goho
Oʻy suraman shiftga jim boqib.
Dalalarda qoʻnarkan shudring,
Tongni qarshi olaman titrab,
“Ona, – deyman, – mani kechirgin”,
“Ona”, – deyman labim pirpirab.
ShOIRNING ONASI
Ona kelib olis qishloqdan
Oʻgʻli bilan yashay boshladi
Va dasturxon yozilgan choqda
Shirmoy nonning chetin tishladi.
Yuvib berdi bir bozor kirni,
Suvlar quydi soʻlgan gullarga.
Nevaralar bogʻchadan qaytgach,
Ertak aytib berdi ularga.
Avaylardi xonadon tinchin,
Suygan oʻgʻli uyning burchida,
Qogʻoz uzra egilgancha jim
Sheʼr yozgan payt tutun ichida.
Qadam bosib xavotir bilan,
Qoʻrqar edi nafas olishga.
Tunlar xurrak tortmay deya u
Bosh qoʻyardi tongda bolishga.
Ammo bir kun mazasi qochib,
Koʻz oldida yorugʻlik soʻndi.
Qoʻllaridan tushib ketdi-yu,
Chil-chil boʻlib piyola sindi.
Oʻsha zahot hushiga qaytdi,
Chayqalardi oʻngida olam.
U yugurib chiqqan oʻgʻliga
Shivirladi: “Ketaymi, bolam?”
Xurshid DAVRON
https://saviya.uz/ijod/nazm/shivirladi-ketaymi-bolam/