Onamga maktub

Sendan uzr soʻrayman, ona,

Boʻlolmadim sen aytgan oʻgʻil!

Goho qalbim kattarib ketdi,

Goh uzun boʻlib ketdi til.

Koʻkragimdan bosib yotsa ham

Ogʻir-ogʻir armoning qat-qat,

Men mehrimni qimmatroq bilib

Qilolmadim koʻplarga shafqat.

Koʻrmasin deb dunyoni, dilning

Koʻzini koʻr qilib tashladim.

Insonman-ku, goh burchim yedi,

Goho tilni yutib yashadim.

Goh tuproqday xor-zor oʻldim

Haqiqatni bilganim uchun.

Haqiqatni tanimaganlar

Tushunmadi meni, sen tushun.

Ming-ming uzr, yuz oʻgirsang-da,

Oq xayolim, aytay rostini:

Goh koʻrmadim koʻrganlarimni,

Goho magʻiz dedim poʻstini.

Tushunmoqchi boʻldim odamni,

Koʻkragimga mardona urib,

Tanimasdan hali dunyoni,

Hali oʻzni tushunmay turib.

Goh vafolar vafo qilmadi,

Xiyonatga qildim azimat.

Sadoqatni uchratib qoldim,

Bildim, u ham goho omonat.

Koʻksim mening ogʻriqqa toʻldi,

Yuragimning siniqlaridan,

Qonlar sizdi koʻzyoshlariday

Koʻkragimning yoriqlaridan.

Men mehrni sogʻindim bu kun,

Men qadrga bu kun zor boʻldim.

Tan olmadi meni odamlar,

Men-chi, sensiz tiriklay oʻldim…

Sendan uzr soʻrayman, ona,

Tilda salom, dilda arzi hol.

Oʻzing tushun tuqqan oʻgʻlingni!

Yoʻqsa menga yashamoq malol.

Salim ASHUR