Anglaganim, sohir bu tuygʻu

* * *

Yuragimga sohir bu tuygʻu

Qachon kirdi, kuyday yoqimli?

Qayda edi, keltirgan kim u,

Zarrin qishday, koʻklamday sirli?

Tabassumga lab ochgan kurtak,

Olcha guli yaprogʻidami?

Toshni yorgan matonat, istak

Gul chechagim titrogʻidami?

Qaldirgʻochning inidami yo

Unda intiq jajji parvozlar?

Taraddudlar koʻrgunimcha to

Kirgan kabi umrimga yozlar.

Bu sevgimi? Besoʻz, beimo

Aytmay turib seva bilganim?

Onammi yo toleim Humo,

Diydor istab duo qilganim?

Qay darchaga solmayin nigoh,

Bari tanish, qalbga yaqinim.

Kafti qadoq, diydasi yumshoq,

Biri opam, birisi inim.

Anglaganim, sohir bu tuygʻu

Millat otligʻ, bir tan boʻladi.

Koʻzim tushgan har yeri suyuk,

Yurak ichra Vatan boʻladi!

* * *

Buncha goʻzal, buncha dilrabo

Bahor seni suyganligi rost.

Atrofingda ming turli sabo,

Uning ishqi shamollarga xos.

Soʻz topolmay dashtlar bir ogʻiz

Yer husningdan turadi karaxt.

Oy dalada qoʻrqmayin yolgʻiz

Ayt, qandayin gullading daraxt?

* * *

Zulfiyaxonimga

Buncha dilbar edi.

Bunchalar shinam,

Dil uyining oydin

Oppoq tunlari.

Ichkaridan uzolmayin nigohin,

Derazadan ketmas

Oʻrik gullari.

Chogʻroq xona,

Toʻrda soʻzana azim

Duvollarda hasham

Boʻlmagan sira.

Quloqqa aylanar

Bunda har buyum

Sheʼr oʻqiyapti,

Axir, shoira.

Chogʻroq xona.

Kecha baxtga limmo-lim

Bahor bahorligin

Anglaydi shu on.

Toʻlib borsa dunyo

Sheʼr iforiga

Dunyoga aylanar

Hamid Olimjon…

* * *

Shiftda turgan koʻr chiroqlarga,

Bir kechada kunduz chuv tushar.

Panalardan chiqishsa endi,

Qorovullar oʻgʻriga oʻxshar.

Chor atrofdan koʻz olaytirgan

Boyoʻgʻliga boʻlgan bir nima.

Bir chekkada tunning tushini

Chigirtkalar qilar tarjima.

* * *

Uyulib yotadi stolda qogʻoz,

Boshing koʻtarolmaysan ishdan.

Xonang issiq.

Sovqotdim biroz,

Jonim, xabaring bormi qishdan?

Qiyalatib eshiging nasim

Ostonangdan boʻylasa soʻng bor.

Anglamading,

Sogʻinish kasbim

Qara, axir, ketyapti bahor!

Uvushdimi nedandir tanang?

Qarogʻimda qolsa tilaklar.

Koʻrmaganga yoʻygach ishxonang.

Olib ketdi, meni laylaklar…

Xazonbogʻdan kelsa gar ovoz

Izla, endi tuygʻularimni.

Yillar boʻyi titkilab qogʻoz

Topolmaysan,

Kulgularimni…

* * *

Yana…

Koʻz yummagan tonglar otganda

Meni olib ketgan yoʻllar eltadi.

Sen kutmagan kunda

Ey yolgʻiz odam

Bizga ilxaq kunlar izga qaytadi.

Oʻshanda bariga ishonasanmi,

Muhabbat bor deysanmi

Qaroqlarimga?

Bir yaproq tushmasdan ishq bogʻlaridan

Toʻkilmaysanmi, ayt, titroqlarimga?

Jimgina tikilsam, shomdek beadogʻ,

Yodingga tushmasmi kechagi ogʻriq?

Va, yana… Ohista chiqsamu ketsam –

Ortimdan qolmasmu chuqur xoʻrsiniq?..

* * *

Bu koʻchaning adogʻi bormi,

Yuragingga eltar bekat-chi?

Talatoʻplar aro besado

Oʻtayapman, xabaring bormi?

Oʻngim sohil, soʻlim olomon

Chayqalaman yakka kemaday.

Bu toʻlqinlar biram berahm,

Yetkazmaydi faqat sen tomon.

Kimdir kular, jilmayar, hazil,

Kulmaydi hech taqdir degani.

Koʻzim giryon, koʻzim girgitton

Koʻrinmaydi sen ketgan manzil…

Bu koʻchaning adogʻi bormi?

Nargiza ASADOVA

1984 yilda tugʻilgan. Toshkent davlat madaniyat institutini (hozirgi TDSMI) bitirgan. Uning “Ishq ostonasi”, “Yuragim­ning sarhadlari”, “Nastarin” nomli sheʼ­riy toʻplamlari nashr etilgan.

“Sharq yulduzi”, 2017/9