ORGANIZMNI CHINIQTIRISH — organizmning noqulay iqlim sharoitlari (havoning past va yuqori harorati, past atmosfera bosimi va b.) taʼsiriga chidamini oshirish tadbirlari. Organizmni chiniqtirishni bolalikdan boshlash muhim. Odam organizmi oʻzgarib turadigan tashki muhit sharoitlariga muvofiqlashgan holda (q. Adaptatsiya) chiniqib boradi. Biror omil (sovuq, issiq va b.)ning muntazam, koʻp marta taʼsir etishi va ular dozasini tobora oshira borish yoʻli bilan chiniqtiruvchi effektga erishiladi, chunki shunday sharoitlardagina organizmda moslashadigan uzgarishlar rivojlanadi: neyrogumoral va moddalar almashinuvi jarayoni takomillashadi, atrof muhitdagi no-xush omillar taʼsiriga organizmning umumiy qarshiligi oshadi. Organizmni chiniqtirishga organizmning muayyan fizik omillar taʼsiriga sezuvchanligini astasekin pasaytirish orqali erishiladi. Chunonchi, maʼlum darajadagi sovuq bilan muntazam taʼsir koʻrsatish, asosan, past harorat taʼsiriga, issiq bilan taʼsir koʻrsatish esa yuqori harorat taʼsiriga chidamlikni oshiradi. Organizmning sovuqqa chidami oshirilgan bulsada, issiqqa yoki past atmosfera bosimi va b. ga chidash bera olmaydi. Chiniqtiruvchi muolajalar toʻxtatilgandan sung chiniqish kuchi pasayadi va, odatda, 1 — 1,5 oydan keyin biror xil fizik omilga chidamlilik yoʻqoladi.
Organizmni sovuqqa chidamli qilishning amalda ahamiyati muhim, chunki sovqotish juda koʻp hollarda oʻtkir respirator kasalliklarga sabab boʻladi. Sovqotish darajasini asta-sekin oshira borish yoʻli bilan organizmni sovuqqa chidamli qilinadi. Sovuqqa oʻrgangan kishilar organizmida issiqlik hosil boʻlishi birmuncha jadal boradi, bu — terining qon bilan yaxshiroq taʼminlanishiga imkon beradi va yuqumli kasalliklarga hamda sovuq urishiga chidamini oshiradi. Teri muguz qavatining bir oz qalin tortishi hisobiga ham sovuq sezish pasayadi, natijada terining issiklikni izolyatsiya qilish xossasi kuchayadi. Sovuqqa oʻrganmagan kishilarda gavdaning hatto ozgina qismining sovqotishi va umumiy sovqotish burun shilliq pardasi tomirlarining kengayishiga, uning yalligʻlanib, sekretor suyuklikning koʻp ajralishiga, yaʼni yuqori nafas yoʻllarining oʻtkir respirator kasalliklariga olib keladi. Sovuqqa chiniqqan kishilarda yuqori nafas yoʻllari shilliq pardasida bunday reaksiya kuzatil-maydi. Oftob, havo (q. Havo va quyosh van-nalari) va suvdan oqilona foydalanish yoʻli bilan ham organizmni sovuqqa chiniqtirish mumkin. Hoʻl sochiq bilan artinish, boshdan suv quyish, dush kabul qilish, choʻmilish eng qulay va taʼsir-chan suv muolajalaridan hisoblanadi. Ularni dastlab uy t-rasidagi suvdan boshlash, soʻngra t-rani asta-sekin pasaytirib, muolaja muddatini oshira borish lozim.
Atrof muhit issiq boʻlganda bunday haroratga odatlanmagan odam organizmi issiqlab ketishi mumkin (q. Issiq urishi). Koʻp marta va uzoq muddat issiq taʼsir etishi natijasida organizmning yuqori t-ra taʼsiriga chidami oshadi, gʻaraq-gʻaraq terlash va ter tarkibining oʻzgarishi xisobiga organizm koʻp issiqlik ajrata boshlaydi. Yuqori t-raga chidamli kishilarda issiklik ajralishining yaxshilanishi tufayli issiq iklim sharoitida ishlaganda tomir oʻrtacha tezlikda urib, mehnat qobiliyati pasayib ketmaydi. Organizmni past atmosfera bosimiga chiniqtirish maqsadida aksari togʻlarga chiqiladi.
Organizmni chiniqtirish rejimini kishining yoshi, individual xususiyatlari va sogʻligʻiga qarab vrach belgilaydi. Kasallik belgilari paydo boʻlgan taqdirda Organizmni chiniqtirish vaqtincha toʻxtatilib, kishi sogʻaygandan soʻng yana davom ettiriladi.
Keksa yoshdagi kishilarni chiniqtirishni ehtiyotlik bilan bevosita vrach nazoratida oʻtkazish lozim. Bu yoshda Organizmni chiniqtirishda jismoniy taʼsirlarga moslashuvning yomonlashishini va mu-olajalardan keyin fiziologik funksiyalarning birmuncha sekin tiklanishini hisobga olish lozim. Bu yoshdagi kishilar uchun havo bilan Organizmni chiniqtirishning har xil turlari — xonalarda, ravonlarda, dovdaraxtlar soyasida havo vannalari qabul qilish, yengil kiyimlarda asta-sekin sayr etishga oʻrganish maqsadga muvofiqdir. Jismoniy mashqlardan keyin xoʻl sochiq bilan artinish, boshdan suv quyish yoki dushga tushish, yozda esa suv va havo t-rasi kamida 20 — 22° boʻlganda choʻmilish lozim.
Bolalarni chiniqtirish yosh avlodni sogʻlom qilib tarbiyalashga imkon beradigan asosiy profilaktik tadbirdir. Bolalar sof havo yetishmasligiga juda sezuvchan boʻladi. Uzoq muddatgacha yaxshi shimollatilmaydigan xonalarda boʻlgan bolalar lanj, injiq boʻladi. Uyqusi buziladi, ishtahasi boʻlmaydi, boshi ogʻriydi, koʻngli aynib turadi, kamqonlik roʻy beradi. Goʻdak atrof muhitning fizik omillariga asta-sekin moslashadi, chunki uning muhofaza reaksiyalari sust rivojlangan boʻladi. Bolani qayotining birinchi kunlaridan boshlab ehtiyotlik b-n muntazam chiniqtira borish, lekin bunda uning aʼzo va sistemalari funksional jixatdan hali yetilmaganligini yoddan chiqarmaslik kerak. Gipotrofiya, raxit, qaytalab turadigan yoki xronik kasalliklardan kuchsizlangan bolalar organizmi chidamini oshira-digan muolajalarga ayniqsa muhtoj boʻladi. Sof havo har qanday kasalliklarda samarali taʼsir koʻrsatadi. Nimjon va kasalmand bolalarga, asosan, sust taʼsir etadigan suv muolajalari: hoʻl sochiq bilan artib turish, oyogʻiga suv quyish tavsiya qilinadi. Suv t-rasi (35—36°) asta-sekin pasaytirib boriladi va bolaning umumiy holati yaxshilanganda sogʻlom bolalar uchun tavsiya etiladigan darajaga yetkaziladi.