Javobsiz savollar

Manzara

Ufqqa tutashib yotar dasht.

Cheksiz temir izlar –

yoʻq bosh-adogʻi.

(Cheksizlik ham

yurakni siqarkan gohi.)

Yoʻlovchi

relsga choʻnqaygan chogʻi:

“Picha jiling”, deya, qisilib, beshasht

yoniga choʻkadi horgʻin

hamrohi…

* * *

Seni kunday sogʻindim oftob.

Seni tunday sogʻindim mohtob.

Tezroq oʻqisaydim

hijjalab,

bob-bob –

seni shunday sogʻindim…

* * *

Kapalak bogʻiga bir hafta

qatnash uchun topsang ham imkon,

tanish va qadrdon

kapalagingni

uchratmaysan

unda hech qachon…

* * *

Nastarinlar kechikdimi yo

Unutdimi taqvimni koʻklam?

Mart oʻtmoqda. Gullar buncha kam.

“Yupun chiqma”, deya, hali ham

Chimchilaydi har tongda sabo.

Shivalagan tungi yomgʻirdan

Borliq – namchil, umidlar – quruq.

Qaldirasa bulutlar bir dam

Yogʻardiya koʻkdan zambariq.

Borliq – namchil, umidlar – quruq.

Shoshmayotgan balki bahormas,

Yashash uchun shoshgan mendirman.

Boshim togʻu sochdagi qormas –

Ellik bir yil uyulgan xirmon.

Unutdimi qalbimni koʻklam?

Moychechakning toʻzgʻogʻi goʻyo,

Bir puf desang, bu olam – gʻoyib.

Demak, Gʻulom aytgil sallamno,

Kechiksa ham qanday ajoyib –

Nastarindek nozlangan dunyo…

* * *

Duch kelsangu kimgadir, qayda,

Koʻrging kelib qolganda tagʻin,

Oʻsha vaqtda va oʻsha joyda

Hozir etar seni oyogʻing.

Uchrashuvga boʻlmagan vaʼda,

Binobarin, bari befoyda…

* * *

Tan – bir kamon:

tortilar,

egilar,

titilar.

Ruh – nayzaki,

ayni

shu on

cheksizlikka intilar…

* * *

Doka roʻmolginang

qurisin

qaydan?

Muttasil

koʻzyoshga

chayganing-chaygan…

* * *

Yuragim – olmaxonim:

goho poyimga tushgan,

gohida hadik bilan

tomirimga chirmashgan

bagʻrimdagi pinhonim.

Yuragim – olmaxonim…

Otamning bogʻi

Demoqchimi, xayr, daraxtlar,

Qoʻllarin siltayur daraxtlar?

Yo osmonning moviy qaʼriga

Barmoqlarin chayur daraxtlar.

Laylaklardek bitta oyoqda

Goh tin olgay tayr – daraxtlar.

Tushlariga, uxlagan chogʻda,

Kirgay faqat sayr, daraxtlar.

Oʻtsang, olma otib qoladi –

Ham gʻilmon, xam gʻayir daraxtlar.

Baʼzan oʻyga botib qoladi –

Faylasufmi, shoir daraxtlar?

Sen ketsang ham shu yerda oʻsar –

Oqibatli, chayir daraxtlar.

Lek, baribir, yoʻlingni toʻsar –

Demoqchimi, xayr, daraxtlar?..

* * *

Javobsiz savollar qiynagani dam:

goh tafsir,

goh takbir

yo qoʻllab tadbir,

maqbul javoblardan dur tizgan odam,

savolsiz javobga duch kelsa, ne der?..

* * *

Qish boʻyi

qahraton zaxasini yeb,

Qor-qirov

va yomgʻir suvida ivib,

Boshida:

“Chiqmagan jondan umid”, deb,

Soʻngra kurtaklarga

bir-bir joy berib,

Koʻklamda xazonni

bizga ep koʻrib,

Duv-duv toʻkiladi

chinor barglari…

* * *

Mallarme haq: “Kitob degani –

Gʻujgʻon harflar bosqini”, beshak,

Shuuringni ishgʻol qilgani

Sahfalarda shay turar lak-lak.

Darvozadek muqova ochiq –

Demak, bari qolib ketadi –

Bu harflardan boʻlmaydi qochib,

Ular seni olib ketadi

Osmonga…

Yuksakka…

Vatanga…

Xalqqa…

* * *

Oʻzing tikla

oʻzing buzgan

koʻpriklarni.

Kipriklaring bilan sila

umid uzgan

kipriklarni…

* * *

Koʻngilga gʻamlar mehmon,

Koʻngil toriqib qoldi,

Shodliklar kelar qachon,

Koʻngil zoriqib qoldi?

Koʻngil ham, asli, mehmon

Va shuni uqib qoldi…

* * *

Meni ikki qoshing – kamoning otdi,

Uzun kipriklaring – mijgoning otdi.

Qalbing avayladi, qalbing yaxshiykan,

Ammo, nigohlaring – yomoning otdi.

Dilimni chulgʻaydi oydin azoblar,

Dilingdan dilimga quygin guloblar.

Axir, qiladirsan qachon savoblar,

Soʻrasam, dilingda gumoning otdi.

Gʻulom MIRZO

“Sharq yulduzi” jurnali, 2015–6