Maslahat
Kartoshka ekayotgan
Bobosiga Mirhaydar,
Maslahat qatorida
Quyidagi gapni aytar:
– Siz uni chuqur yerga
Koʻmib qoʻymang-da, boshdan,
Momom shoʻrva qilsalar,
Yurasiz topolmasdan.
Sumalak
Boychechaklar nish urib,
To turguncha oʻrnidan,
Bahor qishni tarnovga
Osib qoʻydi burnidan.
Merch shaftoli va rezina nok hangomasi
Mevali bogʻ
Shinam pakka.
Davra boshi –
Olahakka.
Qorayaloq
Boʻldi kotib.
Olaqanot
Bugun notiq.
Turnaqator
Kelar moshin,
Yetolmaydi
Quvib lochin.
Tar mevalar,
Har mevalar,
Lol qolasan
Koʻrib chindan:
– Yuklar qaydan?
– Chin Mochindan.
Olma, noklar,
Shaftolilar
Tatib koʻrmay
Shart olinar.
Dorilangan,
Tovlanadi,
Xaridorlar
Dovlanadi.
Rizvon xola
Olgan nok ham,
Shaftolilar
Edi koʻrkam.
Hasanboyning
Koʻzi yondi,
Bittasini
Sekin oldi.
Juda qiziq
Boʻldi ishlar,
Nokka oʻtmas
Kurak tishlar.
Chandirlikda
Oʻzinar nok,
Rezinaday
Choʻzilar nok.
Soʻng irgʻitdi
Olaparga,
Choʻqimadi
Hatto qargʻa.
Don toʻkilar
Saragidan,
Qovun, tarvuz
Palagidan.
Shaftoli merch,
Koʻchmaydi hech
Danagidan.
Husan shartta
Otdi tomga,
Moʻljal ogʻib,
Tushdi jomga.
Toʻqol echki
Qaramadi,
Hatto uni
Yalamadi.
Hakka soʻzlar:
– Aziz doʻstlar,
Dehqon bobom
Omon boʻlsin,
Dorulomon
Zamon boʻlsin.
Bogʻda oʻtar
Har chogʻimiz,
Yoziladi
Charchogʻimiz.
Bilmaymizda
Hammamiz ham,
Qurtlar yegan
Olmamiz ham
Chetdan kelgan
Asallardan,
Juda shirin
Azallardan.
“Hasharchilar”
Yoʻldosh SULAYMONNI yodlab
Yoʻldosh bobo bogʻida
Qoʻqon gilos yetildi.
Olaqanot ish boshi
Hashar eʼlon etildi.
Har bir gilos oʻrikday
Zoʻldir, sergoʻsht, qirmizrang.
Qushlar bozorin koʻrib
Bolalar ham hangu mang.
Bogʻdagi tomoshaga
Zimdan boqar sinchalak.
Olaqanot chumchuqday
Oʻtirmaydi chimchilab.
Kekirtakdan bejirim
Gilos loʻq-loʻq oʻtardi.
Gerdayishi oshiqcha,
Na “oʻxchidi”, “yoʻtaldi”.
Unga taqlid qilishib:
Chugʻurchuq va hakkalar,
Yutkunolmay qolishdi
Ora yoʻlda hakkalab.
Zargʻaldogʻu zogʻchalar
Shoshib qoldi gʻoʻldirab.
Tortinchoq musichalar
Bir chekkada moʻltirar.
Qorayaloq ham chittak
Sal chimtomoq – irimchi.
Olaqanot hasharni
Yakunladi birinchi.
Maynaku gʻoyib boʻldi
Soʻramasdan kechirim.
Yoʻldosh bobo bogʻida
Ishlar bitdi bejirim.
Qoraqargʻa erinib
Shoxdan arang qoʻzgʻaldi.
Mechkaylikda tengi yoʻq
Olaqanot soʻz oldi:
– Yerda qolmas yukingiz,
Biz akangiz turganda.
Galdagi hasharimiz
Charos chumak urganda.
Zavq
Charxobning[1] soyasida
Salqinlab yotganmisiz?
Boshoqni yostiq qilib
Xayolga botganmisiz?
Tabiat kunga moslab
Usti boshni keng tikar.
Avji oʻrim, havo dim,
Chigirtka ham entikar.
Choʻqqilarning qoʻynida
Hordiq olar bulutlar.
Pisib yotar inida
Zagʻizgʻon, gulovutlar.[2]
Angʻizdagi bedovlar
Soʻnadan bezillashar.
Chumolilar tinmaydi
Avjida qizgʻin hashar.
Toʻrgʻay koʻkda muallaq,
Olqishlab qoʻshiq aytar.
Qanotlarin qoqmasdan
Quyoshni toʻsib aytar.
Bunday zavq shoir uchun –
Topilar qachon? Qayda?
Xirmondan sado kelar:
– Xoʻp mayda-yu, xoʻp mayda!..
Tursunboy ADASHBOYEV
“Sharq yulduzi” jurnali, 2016–2
[1] Charxob – gʻaram.
[2] Gulovut – koʻk qargʻa.
https://saviya.uz/ijod/nazm/hordiq-olar-bulutlar/